Πριν πολλά φεγγάρια (νοώντας 1-2 χρόνια) σε μια παρέα από φίλους, τους είπα ότι οι τράπεζες θα πάνε στο μηδέν.Δηλαδή θα εξαφανιστούν από το ταμπλό; με ρωτάει ένας φίλος. Όχι αναγκαστικά του λέω, άλλα όταν έχεις αγοράσει στα 15 ευρώ και η μετοχή είναι στα 40 cents, είναι σαν να έχεις μηδενίσει. Δεν είναι ανάγκη μια μετοχή να βγει από το ταμπλό. Βάλτε και τις αυξήσεις και τα reverse splits, είναι σαν να έχεις μηδενίσει πολλαπλές φορές.
Το προσαρμοσμένο διάγραμμα της ΓΤΕ δείχνει ότι πριν 4 χρόνια η μετοχή ήταν στα 60 ευρώ και το 1999 στα 250 ευρώ! Σήμερα είναι στα 27 cents, που για μένα σημαίνει ότι ο μέτοχος έχει μηδενίσει. Μάλιστα αν είχε συμμετάσχει κανείς και στις αυξήσεις, τότε είναι αρκετά κάτω από το μηδέν.
Ο τραπεζικός κλάδος θα είναι ο μόνος που δεν θα πάρει ανάσα μετά από την μεγάλη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Όλες οι άλλες μετοχές και κλάδοι θα ανακάμψουν, πλην όμως Λακεδαιμόνιων.
Θα είναι ο μοναδικός που οι μέτοχοι δεν θα έχουν καμία ελπίδα να ξαναδούν τα λεφτά τους και θα είναι ο μοναδικός κλάδος που, στο όνομα αυτού, οι Έλληνες επενδυτές θα ρίχνουν κατάρες (αν δεν το κάνουν ήδη).
Οι ΝΑΟΥΚ, ΚΛΩΝ, ΣΕΦΟΡ και πολλές άλλες θα έχουν ξεχαστεί, αλλά πολλά από τα σημερινά τραπεζικά χαρτιά θα μείνουν στην μνήμη των Ελλήνων επενδυτών εις τον αιώνα τον άπαντα, αγαπητέ αναγνώστη.
Θα είναι ο κλάδος όπου μελλοντικές γενιές Ελλήνων επενδυτών θα λένε στα παιδιά τους πότε να μην ακουμπήσουν. Θα είναι ο κλάδος όπου τα λεφτά και οι αξίες που θα χαθούν, θα είναι μυθικών διαστάσεων.
Θα είναι ο κλάδος όπου ολόκληρες γενιές Ελλήνων θα αφηγούνται ιστορίες των μεγάλων Ελλήνων κροίσων, που ενώ έκαναν δισεκατομμύρια από τη μεταπολίτευση και μετά, τα έχασαν όλα σε μια νύχτα λόγου διαπλοκής με την πολιτική ηγεσία.
Η ιστορία θα δείξει ότι η διαπλοκή των διοικήσεων με την πολιτική ηγεσία είναι ο καλύτερος τρόπος για να χάσει κανείς λεφτά.
Το πρόβλημα με την διαπλοκή είναι το εξής: όταν μια εταιρεία συνηθίζει να κάνει μπίζνες με την πολιτική ηγεσία, τότε χάνει τη μπάλα και ξεχνά τι πρέπει να κάνει για να παραμείνει ανταγωνιστική για να επιβιώσει. Αποτέλεσμα είναι ότι αλλάζει συνήθειες και τακτικές που, μακροπρόθεσμα τις περισσότερες φορές οδηγούν στην καταστροφή. Η ΙΝΤΚΑ και ο ΔΟΛ δεν είναι παρά μόνο δύο τέτοιες περιπτώσεις.
Η διαπλοκή των πολιτικών ηγεσιών όμως δεν περιορίστηκε στις τράπεζες και σε επιλεκτικές εταιρείες της ελληνικής επιχειρηματικής ζωής. Η μεγαλύτερη διαπλοκή ήταν με τον Έλληνα ψηφοφόρο. Η διαπλοκή αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να φτιάξουμε έναν διογκωμένο δημόσιο τομέα, που κανένας δεν ξέρει πόσους έχουμε, τι κάνουν, πως το κάνουν και γιατί το κάνουν.
Άπαντες έχουν χάσει τη μπάλα, προσπαθώντας να λύσουν το κουβάρι που λέγετε ελληνική δημόσια διοίκηση. Ακόμα και η τρόικα δεν μπορεί να λύσει τον Γόρδιο Δεσμό. Οι Έλληνες γραφειοκράτες έχουν κάνει τόσους πολλούς κόμπους, που κανένας δεν μπορεί να τους λύσει.
Η μόνη λύση είναι να κάνουμε ό,τι έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος. Να βγει δηλαδή η χαντζάρα και να κόψουμε τους δεσμούς, αντί να προσπαθήσουμε να τους λύσουμε.
Σύντομα η χαντζάρα θα βγει και θα απαλλάξει τον μέσο Έλληνα πολίτη από ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του χρέους. Αυτό θα κόψει τους δεσμούς των τραπεζών με την Ελληνική γραφειοκρατία μαχαίρι.
Το επόμενο που πρέπει να γίνει είναι να κοπεί η διαπλοκή των πολιτικών με την δημόσια διοίκηση. Ο ευκολότερος τρόπος να σταματήσει αυτή η διαπλοκή είναι να πέσουν τόσο πολύ οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, που κανένας δεν θα θέλει να μπει στο δημόσιο και άρα, κανένας πολιτικός δεν θα μπορεί να κάνει ρουσφέτια, διότι κανένας πολίτης δεν θα το επιδιώξει. Η τρόικα και οι Ευρωπαίοι φίλοι μας να είστε σίγουροι ότι θα πετύχουν αυτό τον σκοπό.
Το αν με όλα αυτά καταφέρουμε να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και να αναδιαρθρώσουμε το κράτος αυτό, για να δούμε άσπρη μέρα, μένει να το δούμε. Πολλά θα εξαρτηθούν από το πόσο μπορούμε να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα και να βρεθούν καινούργια πρόσωπα.
Σε κάθε περίπτωση όμως, οι δεσμοί της διαπλοκής σύντομα θα λυθούν και οι πολιτικοί αυτής της χώρας θα χορέψουν το τελευταίο διαπλεκόμενο Ταγκό.