Επιτέλους, μετά από 2500 χρόνια, η Ελλάδα έγινε και πάλι το κέντρο του κόσμου. Τώρα όμως όχι ως χώρα πολιτισμού και Δημοκρατίας. Αλλά ως άθλια τριτοκοσμική χώρα.Ως η μοναδική φτωχή χώρα του πλανήτη που καταχρεώθηκε από τις “πολιτικές Φαμίλιες” που την κυβερνούν τρεις δεκαετίες για να συντηρεί πλούσιους κομματικούς τεμπέληδες του δημοσίου, μόνιμους φοροφυγάδες, ορδές λαθρεμπόρων, διαπλεκόμενους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, επαγγελματίες απατεώνες, και επιστήμονες της αρπαχτής.
Ως μοναδική χώρα που για 35 χρόνια το πολιτικό της σύστημα βολεύτηκε μέσα στην σαπίλα αυτή που την θεμελίωσε και την συντήρησε γιατί δεν ήταν ικανό (εκτός από μία-δύο φωτεινές εξαιρέσεις) να δημιουργήσει μια πραγματικά δομημένη κοινωνία μέσα σε ένα κράτος που να λειτουργεί.
Μια δομημένη δημοκρατική κοινωνία με ένα τίμιο και αξιόπιστο κράτος για να επιτρέψει στον πραγματικό ευρηματικό και ευέλικτο Έλληνα να αποδώσει Όπως ως οικονομικός μετανάστης απέδωσε σε οποία δομημένη κοινωνία εργάσθηκε εκτός Ελλάδος.
Αυτήν την χώρα φωτογραφίζουν οι δημοσιογράφοι και απεικονίζουν οι τηλεοράσεις εδώ και μία εβδομάδα έξω από το Προεδρικό μέγαρο και το μέγαρο Μαξίμου δείχνοντας, μαζί με τα ελληνικά ΜΜΕ, σε όλο τον πλανήτη, από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική, την Αφρική την Ασία και την Αυστραλία, μια χώρα με ξετσίπωτους πολιτικούς που δηλώνουν στις τηλεοράσεις έξω από το Προεδρικό ότι πάνω απ όλα βάζουν την πατρίδα και μέσα στο Προεδρικό μέγαρο σφάζονται για το κομματικό τους συμφέρον.
Στην πενηντάχρονη σχεδόν δημοσιογραφική μου καριέρα ουδέποτε είδα στην Ελλάδα τέτοιο συνωστισμό δημοσιογράφων από όλο τον πλανήτη. Ουδέποτε συνάντησα τέτοια επιμονή για την αποτύπωση εικόνων από την Ελλάδα.
Και για μια στιγμή πέρασε από το μυαλό μου τι θα γινόταν πραγματικά για την Ελλάδα αν αξιοποιούσαμε αυτήν την συρροή των διεθνών μέσων ενημέρωσης για να προβάλλουμε κάποια παγκόσμια επιτυχία μας. Είτε οικονομική είτε κοινωνική. Έστω και τουριστική.
Αλλά δυστυχώς αυτό που ήλθαν να κάνουν εδώ τα ΜΜΕ του πλανήτη είναι να ζήσουν από κοντά μια χώρα -ρεντίκολο που ενώ χάνεται και δεν έχει αύριο ούτε για μια δεκαπενταετία ματώνει στις εμφύλιες πολιτικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις για λίγους ψήφους .
Μια χώρα που οδηγείται πάλι σε εκλογές λόγω και πάλι της ανικανότητας των ίδιων κοντών επαγγελματιών πολιτικών της κακιάς ώρας που την κατέστρεψαν τα προηγούμενα 35 χρόνια.
Μια χώρα που κυβερνάται ακόμη και σήμερα από αναξιόπιστους πολιτικάντηδες που ψεύδονται μέσα και έξω από την Βουλή με πεπραγμένα απάτη.
Πολιτικούς που ενώ διασύρονται και εξευτελίζονται παγκοσμίως βρίσκουν το θράσος να πιστευόμουν ότι έχουν το ανάστημα να τα βάλουν με τα Επιτελεία Κατοχής των δανειστών. Πολιτικούς που τους διατάσσουν οι δανειστές να δεσμευτούν εγγράφως για να πάρουν λεφτά να πληρωθούν ακόμη και οι μισθοί τους αλλά λόγω της ανικανότητάς τους νομίζουν ότι μπορούν να σηκώσουν το ανάστημά τους και να αρνηθούν εγγυήσεις και δεσμεύσεις.
Τις οποίες και θα δώσουν με ακόμη περισσότερο εξευτελιστικό τρόπο.
Πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ που εκλιπαρούν τώρα τους δανειστές να τους κρατήσουν στο ευρω όταν πριν 30 χρόνια ούρλιαζαν στα πεζοδρόμια με τις ντουντούκες “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο...” και “Έξω από την ΕΟΚ των συμφερόντων...”.
Πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας που δεν σεβάστηκαν ούτε ότι ο παλαιότερος αρχηγός τους ηγήθηκε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ αλλά οι ίδιοι ,στις ημέρες τους, χαρακτήριζαν κουτόφραγκους του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης πετώντας στο καλάθι οδηγίες για εναρμόνιση της Ελλάδας με το Κοινοτικό δίκαιο όπως η απελευθέρωση των επαγγελμάτων, το άνοιγμα της ενεργειακή αγοράς και οι αποκρατικοποιήσεις(για να πληρωθούν χρέη) .Αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί δεν καταλάβαιναν τίποτε όταν πήγαιναν σε συνόδους υπουργών Οικονομικών και κανείς δεν δεχόταν ιδιαίτερες συζητήσεις μαζί τους.
Πολιτικούς της σημερινής κυβέρνησης που αδυνατούν να δικαιολογήσουν γιατί δεν τίμησαν τις υπογραφές τους στο μνημόνιο και έδωσαν έτσι το δικαίωμα στους δανειστές και στις αγορές να ξεσπάσουν εναντίον μας και να μας εξευτελίζουν με κάθε τρόπο.
Τα άθλια συμπεράσματα για την Ελλάδα από όλες τις χώρες του πλανήτη είναι ήδη δεδομένα.
Αυτό που δυστυχώς παραμένει ακόμη ως ζητούμενο είναι τα δικά μας συμπεράσματα Και ο μόνος τρόπος να τα εκφράσουμε είναι σαφέστατα οι προσεχείς εκλογές.