Όσα απίστευτα, τραγελαφικά και επικίνδυνα διαδραματίστηκαν τα τελευταία 24ωρα και δη από την προ περασμένη Δευτέρα, όταν ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε τη διενέργεια δημοψηφίσματος, θα τα κρίνει και θα αποφανθεί γι’ αυτά ο ιστορικός του μέλλοντος. Αν οι κινήσεις Γ. Παπανδρέου ήταν μπλόφα, γκάφα ή μέρος μιας συνομωσίας κατά του ευρώ, δεν θα μείνει – και δεν πρέπει να μείνει – σε αυθαίρετες θεωρίες. Προς το παρόν όμως η τεκμηρίωση είναι ανεπαρκής απ’ όποιον κι αν επιχειρηθεί. Η φήμη ότι το πολιτικό σκηνικό καταρρέει απ’ όπου έχει περάσει το ΔΝΤ επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση της Ελλάδας, με καταλυτικές συνέπειες κυρίως για το κυβερνόν κόμμα.
Δεν υπάρχει κανείς εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ που να μην θεωρεί δεδομένες πια τις φυγόκεντρες τάσεις που ήδη έχουν εκδηλωθεί – ίσως και οργανωθεί ακόμα- στο εσωτερικό του κόμματος.
Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ; Ποιο είναι το σχέδιο του Γιώργου Παπανδρέου; Γιατί κρατά αποστάσεις ο Βενιζέλος και ποιοι θέλουν εκτός ΠΑΣΟΚ το Γιώργο; Ποιος θα είναι επόμενος αντίπαλος του Αντώνη Σαμαρά στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου;
Στις επόμενες εβδομάδες θα ξεκαθαρίσει το θολό προς το παρόν τοπίο στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως αναπόφευκτα θα έχει συνέπειες και στη Νέα Δημοκρατία.
Το σχέδιο του Γιώργου
Οι επόμενες πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας θα έρθουν από την Ιπποκράτους και τα βλέμματα στρέφονται πια προς την κατεύθυνση της τροπής που θα δώσουν οι πρωτοβουλίες του Γιώργου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου που μελετά από διαφορετικό πρίσμα πια το πολιτικό του μέλλον δεν θέλει και δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την κεντρική πολιτική σκηνή. Τούτο δοθέντος, δεν πρόκειται να ανοίξει το θέμα εξελίξεων και εκλογών στο ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να παραδώσει το δαχτυλίδι.
Η επιμονή του Γιώργου θα βρει υποστήριξη και από το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ενώ πολλοί, υποστηρικτές και οπαδοί των φυγόκεντρων τάσεων θα στοιχηθούν πίσω από την επιλογή Παπανδρέου. Οι αντιδράσεις θα καμφθούν υπό την απειλεί της διάσπασης του Κινήματος και η ανάγκη για ανανέωση εύκολα θα περάσει πίσω από την ανάγκη για ένα πρόσωπο που θα μπορεί να ενώσει, αν όχι το όλον ΠΑΣΟΚ, αλλά τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του, μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας ψηφοφόρων, προς τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς.
Οι κινήσεις Βενιζέλου
Η αποσύνθεση του πολιτικού σκηνικού της χώρας συγκεντρώνει για πρώτη φορά ίσως τέτοιο μεγάλο ποσοστό πιθανοτήτων, που ήδη κάποιοι θεωρούν ότι είναι σε εξέλιξη η διαδικασία, η οποία θα κορυφωθεί με την επομένη των εκλογών, όταν και θα αναδειχθεί η νέα κυβέρνηση.
Η θέση του Βαγγέλη Βενιζέλου ξεκαθαρίζει μέρα με τη μέρα. Δήλωσε και δηλώνει παρών και διατεθειμένος να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος. Αποτελεί τον πιο δύσκολο αντίπαλο για το Γιώργο Παπανδρέου, ωστόσο, μόνο με παραχώρηση του … δαχτυλιδιού εκτιμάται ότι ο Βενιζέλος θα πάρει την θέση του αρχηγού, για την οποία θα πρέπει να περιμένει έως τις επόμενες εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ.
Ο ρόλος ωστόσο του Βαγγέλη Βενιζέλου χαρακτηρίζεται ως κομβικός για την ανασύνθεση του εσωκομματικού σκηνικού. Στην Ιπποκράτους ακούγεται βέβαια ότι η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών, συνοδεύτηκε από μια συμφωνία μεταξύ Βενιζέλου-Παπανδρέου για διαδοχή στην αρχηγία του κόμματος.
Αυτή η συμφωνία αναιρέθηκε όμως, από την απότομη ολοκλήρωση της πρωθυπουργικής θητείας του Γ. Παπανδρέου, κάτι που δεν είχαν υπολογίσει οι δύο άνδρες, οι οποίοι ετοιμάζονται να «γυρίσουν» σε μπρα ντε φερ την χειραψία συμφωνίας.
Πρωτοβουλίες Σαμαρά
Στη Συγγρού, αλλά κυρίως στην Ευρώπη, δεν αντιμετωπίζουν τον Αντώνη Σαμαρά ως τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, αλλά ως εν δυνάμει πρωθυπουργό της χώρας. Οι «δανειστές» μας «κόπτονται» για την υπογραφή του στις δεσμεύσεις της χώρας απέναντί τους, ακριβώς γιατί γνωρίζουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα είναι ο μελλοντικός ηγέτης της Ελλάδας, με τον οποίο πρέπει να ολοκληρώσουν τις όποιες διαπραγματεύσεις. Γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι παρά τη συμφωνία του για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, διατηρεί και τον αντιπολιτευτικό του λόγο απέναντι στις αποφάσεις για την διάσωση της χώρας.
Άλλωστε, όπως σημείωσαν όλα τα πρωτοσέλιδα του ξένου Τύπου η απόφαση για μεταβατική κυβέρνηση, που έδωσε και τη λύση στο αδιέξοδο προέκυψε μετά από πρόταση του Αντώνη Σαμαρά. Με την κίνηση αυτή ο Σαμαράς έδειξε ότι κάνει ένα βήμα πίσω απέναντι στην αρχική του, κατηγορηματική, άρνηση για κυβέρνηση συνεργασίας, δείχνοντας παράλληλα ότι ξέρει με υπευθυνότητα να διαχειρίζεται καταστάσεις κρίσης.
Την ίδια στιγμή, αύξησε το ηγετικό του προφίλ στο εσωτερικό του κόμματος, κρατώντας απόλυτες και δύσκολες ισορροπίες, αφού οι αντιδράσεις που εισέπραξε από το εσωτερικό της Ν.Δ. μπορεί να ήταν έντονες, αλλά χωρίς συνέχεια.
Για τον Αντώνη Σαμαρά ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι εύκολος αντίπαλος πια.
Άλλωστε, έχει καταστήσει σαφές τόσο στην ελληνική κοινωνία, όσο και στους Ευρωπαίους αξιωματούχους, ότι δεν σκοπεύει να τινάξει στον αέρα το Μνημόνιο και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα. Αντίθετα, δηλώνει ότι θα κυνηγήσει τους ίδιους στόχους, αλλάζοντας όμως το μείγμα της πολιτικής που ασκείται προκειμένου η οικονομία να βγει από το βάλτο της ύφεσης και να μπει άμεσα σε τροχιά ανάπτυξης.
Έχοντας απέναντί του μια κοινωνία, με μηδενικές ανοχές πια που ξεχειλίζει από οργή για τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου, θα ακόμη πιο εύκολο να ανοίξει το διάπλατα το παράθυρο της αντιπαράθεσης, απέναντι σε έναν πρώην πρωθυπουργό που οδηγήθηκε σε παραίτηση, λόγω των ολέθριων επιλογών του, αφού πριν είχε δώσει μάχη με πείσμα για να διατηρήσει το θρόνο του.