Είναι σύνηθες οι ειδήσεις που ενδέχεται να έχουν κάποια αξία να περνάνε απαρατήρητες. Οι παλιές καραβάνες των αγορών ξέρουν πως αυτά που έχουν σημασία, όταν ακόμη έχουν αξία, κρύβονται σε ειδήσεις του μονόστηλου και όχι του πρωτοσέλιδου.Οι πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων πλειοδοτούν σε μαγικές λύσεις διατήρησης του εισοδήματος του λαού, με ή χωρίς δραχμή. Χαϊδεύουν τα αυτιά με αντάλλαγμα τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων τώρα και τα εκλογικά ποσοστά αύριο...
Υπάρχει και η πραγματικότητα
Η είδηση που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη είναι αυτή που δημοσίευσε το πρακτορείο Ροϊτερς πως τα ελληνικά διυλιστήρια αναζητούν προμήθειες αργού στο απομονωμένο Ιράν, επειδή οι παραδοσιακοί προμηθευτές αλλάζουν τους όρους συνεργασίας, από το φόβο μιας πιθανής ελληνικής χρεοκοπίας και κατάρρευσης...
Βλέπε: Στο πετρέλαιο του Ιράν στρέφεται η Ελλάδα
Τα διυλιστήρια διέψευσαν την είδηση, κάτι που είναι λογικό και αναμενόμενο να έκαναν. Η κοινή λογική όμως λέει πως μια τέτοια εξέλιξη είναι λογικό επακόλουθο όσων συμβαίνουν του τελευταίους μήνες. Εξάλλου εδώ και αρκετό καιρό μιλάμε διακριτικά για τις πιθανές παρενέργειες που θα προκύψουν αργά ή γρήγορα ή το γεγονός πως οι εγγυητικές ελληνικών τραπεζών δεν γίνονται δεκτές στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα όλες οι συναλλαγές να γίνονται τοις μετρητοίς...
Το κεκτημένο του τίποτα...
Αλήθεια, τι αξία θα έχει μια άδεια ταξί, του κλειστού επαγγέλματος σε μα χώρα που μοιραία κάποια στιγμή θα προκύψει δελτίο στα καύσιμα;
Τι αξία θα έχουν τα προνόμια του κλειστού επαγγέλματος των φαρμακείων όταν θα παρατηρούνται ελλείψεις βασικών φαρμάκων, αλλά και αδυναμία πληρωμής τους λόγω πενίας κράτους, ταμείων και ιδιωτών.
Τι αξία θα έχει η μονιμότητα στο δημόσιο και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και προνόμια, αν το κράτος δεν μπορεί να πληρώνει μισθούς;
Τι αξία θα έχουν οι πρόωρες συντάξεις όταν τα ταμεία είναι άδεια για να πληρωθούν;
Όποιος νομίζει πως απέχουμε πολύ από μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και κατάρρευση, ας παρατηρήσει όσα συμβαίνουν στην αγορά, αλλά και τις δαπάνες και έσοδα του δημοσίου.
Το ελληνικό κράτος μέσω φοροεπιδρομών συνεχίζει να διώχνει τις επιχειρήσεις εκτός Ελλάδος και μαζί τους μελλοντικά έσοδα και θέσεις εργασίας. Δημεύει την περιουσία των Ελλήνων, μέσω εκτάκτων και τακτικών φόρων για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις στο στρατό κατοχής μονίμως απεργούντων ή αργούντων πελατών των κομμάτων...
Η τελευταία ευκαιρία
Η τελευταία χαμένη, σε μια μακρά σειρά ευκαιριών ήταν κατά τα φαινόμενα στις αρχές του 2010.
Δυο χρόνια αργότερα το «όχημα» Ελλάδα μοιάζει να κινείται με τα φρένα σπασμένα προς το πρώτο εμπόδιο που θα προκύψει τους προσεχείς μήνες, τυχαίο κατά τα φαινόμενα μοιραίο κατά την ουσία.
Μετά την τελευταία απερισκεψία του πρώην πρωθυπουργού να αποδεχτεί στις 27 Οκτωβρίου μια γενναιόδωρη συμφωνία την οποία έθεσε σε αμφισβήτηση λίγες μέρες αργότερα, με ένα αμφίβολης στόχευσης και σκοπιμότητας δημοψήφισμα, το κλίμα της Ευρώπης έναντι της Ελλάδας φαίνεται να αλλάζει.
Τα πράγματα ίσως να είχαν εξελιχθεί αρκετά διαφορετικά αν αντί σοσιαλιστικών φόρων και απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, λόγω συνθηκών ασφυξίας, στις αρχές του 2010, είχαν επιλέξει να μειώσουν το δημόσιο κατά 100.000 άτομα, να κλείσουν 5-10 ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις τις οποίες θα έβγαζαν εν ταχύ προς πώληση στη συνέχεια. Αν, αντί οριζόντιων μειώσεων είχαν προκρίνει ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης και συγχωνεύσεων με γνώμονα την λειτουργικότητα και την πάταξη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς.
Αυτά δεν έγιναν, αν ξεκινήσουν να γίνονται τώρα έστω και αργά, ίσως αποδειχτεί πολύ δύσκολο να αντιστρέψουν τα κλίμα.
Η παραμονή ή όχι της χώρας στο ευρώ πλέον μοιάζει να εξαρτάται όλο και περισσότερο από παράγοντες που εμείς δεν μπορούμε να επηρεάσουμε καθοριστικά. Πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει η Ευρωζώνη την ιταλική κρίση και την εξάπλωση της αναταραχής και στις άλλες χώρες...
Ό,τι και αν συμβεί όμως, αν εμείς δεν έχουμε περάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα, δεν έχουμε προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις και λοιπές μεταρρυθμίσεις, δύσκολα θα έχουμε λόγο ακόμη και στις εξελίξεις που μας αφορούν.
Ο Λουκάς Παπαδήμος, είναι η καλύτερη επιλογή που διαθέτουμε, αλλά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν τον είχαμε επιλέξει στις αρχές του 2010 με ένα σχήμα κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας και όχι μεταβατικής κυβέρνησης μέχρι να εξασφαλίσουμε την επόμενη δόση από την τρόικα και κυρίως την επόμενη εκλογική επιβίωση...
Κίνδυνοι, ευκαιρίες και έλλειψη «καυσίμων»...
Οι αγορές παρακολουθούν πλέον εκ του συστάδην τις εξελίξεις εξάπλωσης της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη με την γενικότερη τάση ανόδου που παρουσιάζουν τα επιτόκια πολλών χωρών.
Το παιγνίδι έχει καταστεί αρκετά περίπλοκο για να μπορεί κάποιος βραχυπρόθεσμα να εκτιμήσει πως θα αντιδράσουν οι δείκτες των χρηματιστηριακών αγορών στην τάδε ή τη δείνα πρωτοβουλία.
Η ελληνική αγορά στις τελευταίες συνεδριάσεις κατέδειξε εμφανώς την έλλειψη «καυσίμων» να στηρίξει είτε θετικές, είτε αρνητικές αντιδράσεις.
Τα αποτελέσματα του 9μήνου που έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται αποτελούν ένα καλό πλοηγό για να επιβεβαιώσει κάποιος ποιες εισηγμένες θα έχουν λόγο και ρόλο στην επόμενη της ελληνικής χρεοκοπίας μέρα, όπως και αν είναι αυτή...
Οι εξελίξεις στις τράπεζες ενδέχεται μέσω της πώλησης εταιρικών δανείων τα οποία δεν εξυπηρετούνται, θα συμβάλλουν στην αλλαγή ιδιοκτητών σε κάποιες επιχειρήσεις. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει, εκεί, ιδίως αν οι νέοι ιδιοκτήτες είναι ξένοι, έχει να κάνει με την επιλογή εξόδου της μετοχής από το ελληνικό χρηματιστήριο με μια δημόσια προσφορά.