Τα στοιχεία είναι σαφή, σαφέστερα δεν γίνονται. Ο τακτικός προϋπολογισμός στο οκτάμηνο Ιανουαρίου-Αυγούστου εμφανίζει «μαύρη τρύπα» ύψους 4,5 δισ. ευρώ σε σχέση με τους στόχους. Η «μαύρη τρύπα» αυτή προκύπτει γιατί έχουν εισπραχθεί 3,5 δισ. λιγότερα από τα προβλεπόμενα και οι δαπάνες έχουν ξεπεράσει κατά 1,05 το στόχο.
Προσέξτε, τα 4,5 δισ. δεν είναι έλλειμμα αλλά απόκλιση από τους στόχους που αν τους πιάναμε πάλι θα είχαμε έλλειμμα. Αν τώρα έχουμε 18 δισ. έλλειμμα, πάμε για αρκετά πάνω από τα 21 δισ. που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο και πάνω από 8 δισ. το πρωτογενές.
Η κυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς καθώς τα δημοσιονομικά της χώρας έχουν εκτροχιαστεί. Τούτο γιατί, όπως και το υπόλοιπο σύνολο του πολιτικού κόσμου, η κυβέρνηση είναι δέσμια του πελατειακού κράτους.
Έχουμε γίνει κουραστικοί να το επαναλαμβάνουμε αλλά αυτό είναι το θέμα που δεσπόζει στην επικαιρότητα. Επιπλέον, καταστροφικά αργά αλλά σταθερά η κοινή γνώμη μετατοπίζεται προς τις εκτιμήσεις αυτές, συμπαρασύροντας και τους κυβερνώντες.
Μετά από ενάμισι χρόνο αλλεπάλληλων φοροεπιδρομών αποφάσισε μέχρι τέλος του χρόνου να βγάλει σε εφεδρεία τις πρώτες 30.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Είναι πολύ μικρός ο αριθμός αυτός και γίνεται, αν ποτέ ολοκληρωθεί, πολύ αργά.
Αν κάθε εργαζόμενος στο δημόσιο μας στοιχίζει περίπου 20-25.000 το χρόνο, οι 30.000 μας στοιχίζουν 750 εκατ. το χρόνο.
Καθώς το 2012 θα είναι σε εφεδρεία και θα λαμβάνουν το 60% του μισθού τους, τα 750 εκατ. θα εξοικονομηθούν από το 2013.
Από άποψη μείωσης των δαπανών λοιπόν, είναι εμπαιγμός η μετά χιλίων βασάνων δρομολόγηση της εφεδρείας των 30.000.
Αν είχε αποφασίσει πέρυσι να κόψει 300.000 χωρίς εφεδρεία, φέτος θα είχαμε περί τα 7,5 δισ. λιγότερες δαπάνες. Θα είχαμε βέβαια έναν αντίκτυπο στα έσοδα, αλλά αυτός θα είχε φθίνουσα πορεία, καθώς ο έχων την ανάγκη μεθοδεύει και τη λύση του.
Ο δημόσιος τομέας απασχολεί περί τις 750.000 άτομα. Πριν από τριάντα χρόνια απασχολούσε περίπου τα μισά. Όμως και τότε λειτουργούσαν νοσοκομεία, σχολεία, στρατόπεδα.
Πέραν του δημόσιου τομέα, 250-300.000 απασχολούνται στις ΔΕΚΟ και άλλες κρατικές επιχειρήσεις. Και εκεί υπάρχει πλεονάζον προσωπικό.
Η μείωση της μισθολογικής δαπάνης εκεί, θα μηδενίσει τις επιδοτήσεις από τον προϋπολογισμό και θα μπορούσε σε κάποιες περιπτώσεις να φέρει και έσοδα.
Προσθέστε και τους συνταξιούχους κάτω των 60 ετών που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες και θα έχετε μια συνολική εικόνα του γόρδιου δεσμού που συνιστά το ελληνικό πρόβλημα. (Το ένα σκέλος γιατί το άλλο είναι η φοροδιαφυγή, αλλά εκεί πρέπει να αναδομηθεί εκ του μηδενός το κράτος για να καταπολεμηθεί. Είναι ο επόμενος στόχος).
Δεν μιλάμε για αναπήρους πολέμου, ούτε για τις χήρες και τα ορφανά όσων έπεσαν υπέρ πατρίδος. Εξάλλου είναι δύσκολο να υπάρξουν ανάπηροι πολέμου κάτω των 90 ετών στην Ελλάδα και οι χήρες και τα ορφανά όσων έπεσαν στο καθήκον δεν υπερβαίνουν τις μερικές δεκάδες. Μιλάμε όμως για χιλιάδες χρήστες καταχρηστικών εθελούσιων εξόδων συμφωνημένων από κοινού μεταξύ συνδικαλιστών και υπουργών. Για δεκάδες χιλιάδες πρόωρες στις αμαρτωλές ΔΕΚΟ, αλλά και αρτιμελείς στρατιωτικούς που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στα μετόπισθεν, όπως όλοι οι εργαζόμενοι.
Όπως έχουμε αναδείξει από τα στοιχεία των προϋπολογισμών οι συνολικές δαπάνες για μισθούς και συντάξεις υπερβαίνουν τα 45 δισ. ευρώ, όσα περίπου είναι και τα έσοδα του ελληνικού κράτους. Βλέπε: Ποιος πληρώνει ποιον και γιατί...
Το πρόβλημα θα επιδεινωθεί προσεχώς και λόγω της δημογραφικής γήρανσης. Απλά στην Ελλάδα το σύστημα χρεοκόπησε πρώτο λόγω διαφθοράς και πελατοκρατίας.
Οι φόροι οδηγούν σε κατάρρευση εσόδων...
Αναφέραμε τους παραπάνω αριθμούς για να γίνει αντιληπτό πόσο ατελέσφορες και δειλές είναι οι κινήσεις της κυβέρνησης στη μείωση των δαπανών, σε αντίθεση με την επιβολή τακτικών και έκτακτων φόρων.
Η επιβολή φόρων, όμως, μέχρι ενός σημείου φέρνει αύξηση των εσόδων. Πέρα από αυτό το σημείο τα έσοδα μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο, καθώς μειώνεται και η οικονομική δραστηριότητα.
Με τον τρόπο αυτό, αν πέρυσι με την απομάκρυνση 300.000 υπαλλήλων του δημοσίου φέτος θα είχαμε δημοσιονομικό έλεγχο, του χρόνου θα χρειαστούν 500.000 υπάλληλοι...
Όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν πως τα περισσότερα νοικοκυριά δεν είναι σε θέση να καταβάλουν τους φόρους που τους αναλογούν και οι οποίοι ανά τρίμηνο επεκτείνονται. Αλλά και οι δαπάνες προς το παρόν αυξάνονται...
Μοιραία πάμε σε κατάρρευση. Καθώς οι δανειστές και εταίροι έχουν καταλάβει τι συμβαίνει, αλλά φοβούνται να μας αφήσουν σε μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, το πιο πιθανό είναι η κατάρρευση να αφορά σε πρώτη φάση σε μια εσωτερική στάση πληρωμών.
Το ερώτημα είναι αν θα πάμε σε στάση πληρωμών προς το εσωτερικό τις επόμενες εβδομάδες ή τους επόμενους μήνες. Επειδή η κυβέρνηση διστάζει και η κοινωνία παραμένει σε σύγχυση για το τι πρέπει να συμβεί, μια εσωτερική στάση πληρωμών, ίσως έβαζε νωρίτερα τέλος στο μαρτύριο της αναμονής. Καλύτερα λοιπόν η τρόικα να μην δώσει την επόμενη δόση για να καταλάβουμε ως κοινωνία ποιος πληρώνει ποιον και γιατί...
Δεν πληρώνω δεν πληρώνω...
Η άποψη της στήλης είναι πως οι δημοκρατικές κοινωνίες επιλύουν τα προβλήματα και τις διαφορές με δημοκρατικό τρόπο. Δεν συμφωνώ με τη στάση πληρωμών σαν πολιτική θέση και πράξη, ακόμη και όταν το πελατειακό κράτος απροκάλυπτα βάζει το χέρι στην τσέπη των ανθρώπων της εργασίας και του επιχειρείν για να συντηρήσει τις στρατιές των αργόμισθων πελατών.
Καταλαβαίνω πλέον όμως πως πολλοί δεν είναι σε θέση να πληρώσουν, είτε γιατί αυτά που είχαν στην άκρη εξαντλήθηκαν, είτε γιατί προκρίνουν να τα κρατήσουν για μια δύσκολη ώρα, από αυτές που φαίνεται να πλησιάζουν.
Ρωτούν πολλοί τι θα γίνει αν δεν πληρώσουν τους φόρους που τους έχουν κατακλύσει...
Το κράτος προβλέπει κυρώσεις. Βέβαια, αν αυτοί που δεν πληρώσουν είναι πολλοί οι κυρώσεις αυτοακυρώνονται στην πράξη. Στην περίπτωση αυτή, όμως, μιλάμε για κατάρρευση και εξελίξεις που δεν μπορούμε να τις προσδιορίσουμε.
Αν λοιπόν υπάρξει σημαντικό μέγεθος αδυνατούντων να πληρώσουν τους φόρους στο επόμενο δίμηνο, η χώρα οδηγείται σε εσωτερική τουλάχιστον στάση πληρωμών και πιθανόν πολιτικές εξελίξεις.
Κυρώσεις στην περίπτωση αυτή είναι δύσκολο να επιβληθούν, ενώ οι επιπτώσεις θα είναι αυτές μιας στάσης πληρωμών: Κοινωνική εξαθλίωση, κοινωνική αναστάτωση με ταραχές πιθανόν και πολιτικές εξελίξεις...
Αν το υπουργείο οικονομικών καταφέρει και πιάσει σημαντικό μέρος των στόχων, τότε η κατάρρευση αναβάλλεται για το επόμενο τρίμηνο καθώς είναι θέμα χρόνου να εξαντληθούν τα μόνιμα υποζύγια φοροδοσίας της ελληνικής πελατειακής δημοκρατίας.
Τέλος, βεβαίως μπορεί το κράτος να προβεί σε κατασχέσεις ακινήτων τυπικά. Αν όμως μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ή εκατοντάδες ακίνητα;