Η ιστορική εκφωνήτρια του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου, που ατενίζει σήμερα το δράμα της Ελλάδας από ένα ήσυχο γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, εκστόμισε χθες την πιο απίθανη μπούρδα, σε μια προσπάθεια να ανεβάσει ακόμη περισσότερο το θερμόμετρο της κινδυνολογίας, ώστε να συρθούν οι Έλληνες πολίτες σε ένα συναινετικό βιασμό της οικονομίας και της εθνικής κυριαρχίας. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η κ. Μαρία Δαμανάκη μας είπε ότι η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή δεν είναι ένα απίθανο σενάριο, αλλά κάποια κέντρα αποφάσεων στην Ευρώπη τη μελετούν πολύ σοβαρά και θα είναι το επόμενο βήμα τους στην αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος, αν δεν αποδεχθούμε τη νέα θεραπεία - σοκ.
«Το σενάριο της απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι καθώς και η μεθόδευση του», είπε η Μ. Δαμανάκη. «Έχουμε ιστορική ευθύνη να δούμε το δίλημμα καθαρά: Ή συμφωνούμε με τους δανειστές μας σε ένα πρόγραμμα σκληρών θυσιών με αποτελέσματα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το παρελθόν μας ή επιστρέφουμε πίσω στη δραχμή. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα στις σημερινές συνθήκες», πρόσθεσε.
Είναι το λιγότερο ανεύθυνο να εκστομίζει ένα πρόσωπο, που καλώς ή κακώς έχει περιβληθεί με το κύρος κορυφαίου αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τέτοιες τερατολογικές κινδυνολογίες:
- Κατά πρώτον, η Μ. Δαμανάκη θα όφειλε να γνωρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Συνθήκη δεν αφήνει θεσμικά περιθώρια εξόδου ενός κράτους από την ευρωζώνη. Για λογαριασμό της ΕΚΤ έχει συνταχθεί ειδική έκθεση κορυφαίου νομικού, ελληνικής καταγωγής μάλιστα, που καταδεικνύει με μεγάλο πλούτο επιχειρημάτων και επιστημονική τεκμηρίωση πόσο δύσκολο είναι να αποβληθεί, ή ακόμη και να αποχωρήσει συναινετικά ένα κράτος από το ευρώ.
- Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση για την αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη, η κυρία επίτροπος καλά θα κάνει να μας εξηγήσει πώς θα επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που δεν αφήνει να συζητηθεί ούτε το πιο «ήπιο» σενάριο επιμήκυνσης του ιδιωτικού χρέους προς ιδιώτες. Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει και αποβληθεί από το ευρώ, τι θα πάθει άραγε η ΕΚΤ, που έχει στο χαρτοφυλάκιό της 50 δισ. ευρώ ελληνικών ομολόγων και έχει δανείσει άλλα 90 δισ. ευρώ τις ελληνικές τράπεζες με εγγύηση τίτλους αξίας 140 δισ. ευρώ, που σε μια νύχτα θα γίνουν τοξικοί; Και τι θα συμβεί, άραγε, με τις ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν έκθεση 50 δισ. ευρώ σε ελληνικά ομόλογα, ή με τις πιστώσεις που έχουν χορηγηθεί σε τράπεζες και ιδιωτικές επιχειρήσεις της Ελλάδας και μέσα σε μια νύχτα θα μεταβληθούν σε ένα απέραντο «τοξικό» χαρτοφυλάκιο; Ποιος θα καλύψει όλες αυτές τις ζημιές, για να συνεχίσει να υπάρχει το ευρώ; Οι Γερμανοί πολιτικοί και ψηφοφόροι, που εξεγείρονται ακόμη και στην προοπτική να δώσουν μερικές εγγυήσεις δανεισμού στην Ελλάδα, θα δεχθούν άραγε να πληρώσουν μετρητοίς όλα αυτά τα δεκάδες δισ. ευρώ ζημιών, για να μη χαθεί το ευρώ και βρεθεί ξαφνικά η γερμανική εξαγωγική βιομηχανία με ένα μάρκο τόσο «σκληρό», που θα την γονατίσει για πολλά χρόνια;
Αν πράγματι «βρίσκεται στο τραπέζι η μεθόδευση» που θα ακολουθηθεί για να αποβληθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη, ας μας την εξηγήσει σε όλες τις λεπτομέρειές της η κυρία επίτροπος. Ας μας εξηγήσει πώς έχουν αποφασίσει αυτοί που, όπως λέει, μεθοδεύουν την αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη να πληρωθεί ο τεράστιος λογαριασμός μιας τόσο σοβαρής απόφασης. Αν δεν έχει σοβαρές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, καλό θα είναι να είναι να πάψει να διακινεί ανεύθυνα σενάρια καταστροφής, για να εκβιάσει συναίνεση σε μια ακραία θεραπεία - σοκ, που μπροστά της ακόμη και τα πιο σκληρά προγράμματα λιτότητας που εφάρμοσε το ΔΝΤ στον Τρίτο Κόσμο μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι.
Επιπλέον, καλό θα είναι η κα Δαμανάκη, πριν ανοίξει ξανά το στόμα της για σοβαρά οικονομικά και πολιτικά θέματα, που άπτονται της ελληνικής κρίσης, να εξετάσει όχι μόνο τις ευθύνες των Ελλήνων για το παρελθόν της, αλλά και τις σοβαρές ευθύνες των ευρωπαϊκών αρχών για το σημερινό ελληνικό πρόβλημα. Η Κομισιόν δεν ήταν, άραγε, που έκλεινε τα μάτια για δεκαπέντε χρόνια στις πιο απίθανες λογιστικές αλχημείες διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, που εμφάνιζαν μια εικονική πραγματικότητα «ισχυρής Ελλάδας» στα χαρτιά, ενώ όλοι γνώριζαν ότι έκρυβαν χρέη και ανεπάρκειες κάτω από το χαλί; Η Eurostat δεν ήταν, άραγε, η Στατιστική Υπηρεσία που μόλις τώρα ανακάλυψε τι συνέβαινε από το 2001 με τα swaps της Goldman Sachs, ενώ όλα τα τεχνάσματα είχαν αποκαλυφθεί από το 2003 από έγκυρα έντυπα στο εξωτερικό (βλ. σχετικό δημοσίευμα του περιοδικού “Risk”). Η Γερμανία και η Γαλλία δεν ήταν τα δύο κράτη που αποφάσισαν και επέβαλαν το 2005 να «νερωθούν» οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, επειδή οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους είχαν υψηλά ελλείμματα και απειλούνταν με πρόστιμα; Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν έκλεινε τόσα χρόνια τα μάτια μπροστά στις κερδοσκοπικές τοποθετήσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων από ευρωπαϊκές τράπεζες σε ελληνικά ομόλογα, ενώ γνώριζε πολύ καλά ότι αποτιμούσαν εντελώς εσφαλμένα τους κινδύνους, όταν δάνειζαν την Ελλάδα με spread μισής μονάδας από το κόστος δανεισμού της Γερμανίας;
Οι σημερινοί δανειστές μας, με τους οποίους η κυρία Δαμανάκη μας προτρέπει να συμβιβασθούμε απολύτως, αποδεχόμενοι όλους τους παράλογους, εξευτελιστικούς και εθνικά επιζήμιους όρους που θέλουν να μας επιβάλουν, δεν έχουν άραγε την παραμικρή ευθύνη για τη σημερινή κρίση; Είναι δυνατόν μια επίτροπος της Ελλάδας να ταυτίζεται δημόσια με τις πιο ακραίες ρατσιστικές θεωρίες για «συνετούς Γερμανούς και Έλληνες απατεώνες», που διαβάζει κανείς σε λαϊκές γερμανικές φυλλάδες, αναγνωρίζοντας μόνο στην Ελλάδα ευθύνες για τα σημερινά προβλήματα και αποσιωπώντας όλες τις ευθύνες των ευρωπαϊκών αρχών και κυβερνήσεων;
Είναι λυπηρό όταν μια προσωπικότητα που έχει ταυτιστεί με ιστορικές στιγμές αγώνων ανοίγει το στόμα της για να μιλήσει στους Έλληνες με τρόπο που θα εκφραζόταν ένας αρθρογράφος της “Bild”. Η κυρία Δαμανάκη καλά θα κάνει, μάλιστα, να είναι πολύ προσεκτική με τα διλήμματα που θέτει στην ελληνική κοινή γνώμη: γιατί όλο και περισσότεροι πλέον αντιμετωπίζουν την έξοδο από το ευρώ σαν υπόσχεση για κάτι καλύτερο, όχι σαν μια απειλή καταστροφής.