Αφήστε το ευρώ... στη μοίρα του!
Δημοσιεύτηκε: Σάβ 22 Μάιος 2010, 10:25
Η Γερμανία υποτίθεται ότι ήταν ο «Ευρωπαίος αργηγός του παιχνιδιού». Καθώς τα υγειή χρήματα έφταναν στην Γερμανία, ήταν εξ’αρχής ένα αρχέτυπο του ευρώ- σχεδίου.
Τα Ευρωπαϊκά αποθέματα Bloomberg σφυρηλατήθηκαν αρκετά με τη Γερμανική απόφαση, και φυσικά, το «φτωχό» ευρώ έπεσε πάλι, ενάντι στο δολάριο. Οι τιμές των $1.50 και πάνω, που επιτυγχάνονται στα τέλη του 2009, φαίνονται τώρα μακρινός στόχος. Οι επενδυτές είχαν ήδη την αμφιβολία για το εάν η Ευρώπη είναι ο καλύτερος προορισμός για κερδοφορία. Το Βερολίνο έρχεται τώρα να επικυρώσει αυτές τις αμφιβολίες.
Η ερώτηση που παραμένει τώρα είναι εάν οι Ευρωπαϊκές αρχές θα κινηθούν για να επέμβουν στις νομισματικές αγορές δεδομένου ότι το ευρώ κάνει ασταμάτητη βουτιά ως προς το δολάριο. Το ευρώ υποτίθεται ότι θα έριχνε το δολάριο για πάντα...Θυμηθείτε τις τιμές του πετρελαίου σε ευρώ;...Απόμακρα όνειρα!
Σύμφωνα με επίσημα σχόλια που γίνονται μέχρι τώρα, οι «φύλακες» των ευρώ θα κινηθούν προς το «τσίμπημα» του νομίσματος εάν συνεχιστεί η περαιτέρω πτώση του. Αυτό βέβαια είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για την χρεωκοπία εάν θεωρήσουν οι επενδυτές οτί το νόμισμά είναι ένα «παιχνίδι» όπως η Βρετανική κυβέρνηση είχε ανακαλύψει το 1992.
Το Λονδίνο ξόδεψε δισεκατομμύρια προσπαθώντας να «κρατήσει» σε έναν μηχανισμό συναλλαγματικής ισοτιμίας τη στερλίνα που είχε «κλειδώσει» μέσα σε ένα ποσοστό που δεν θα μπορούσε πλέον να επιβιώσει. Ο πανούργος τότε George Soros έκανε μια περιουσία προτού αποσυρθεί τελικά η κυβέρνηση του John Major.
Φυσικά, η παρέμβαση μπορεί να επιβραδύνει τις διακυμάνσεις του νομίσματος και να το βάλει σε μια τάξη, όπως κάνει και η παλαιά παρεμβατική Τράπεζα της Ιαπωνίας που είναι οπαδός του παρεμβατισμού και χρησιμοποιείται συστηματικά. Πρέπει όμως να ταιριάζει και με τον ρυθμό της εκάστοτε αγοράς. Αυτό σημαίνει ότι το ευρώ πηγαίνει χαμηλότερα με ή χωρίς την παρέμβαση.
Ο Λουξεμβούργος πρωθυπουργός, Jean-Claude Juncker, που καθοδηγεί την ομάδα των υπουργών οικονομικών των ευρωπεριοχών, είπε ότι ενώ ο ρυθμός της πτώσης των ευρώ είναι μια ανησυχία, η παρέμβαση δεν είναι ένα επείγον ζήτημα. Δήλωσε χαρακτηριστικά σε δημοσιογράφους στο Τόκιο: «Έχω λίγο ανησυχήσει με την ταχύτητα της πτώσης του ευρώ». Όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα της επέμβασης, είπε: «Δεν σκέφτομαι ότι αυτό είναι ένα θέμα άμεσης δράσης.»
Οι αναλυτές στους Brown Brothers Harriman ισχυρίζονται: «Μπορούμε να δούμε μια βαρυσήμαντη δήλωση από τους αρμόδιους που λένε ότι η υπερβολική αστάθεια στις αγορές συναλλάγματος δεν είναι επιθυμητή, αλλά η πραγματική επέμβαση είναι πιθανή;»
Σε τελευταία ανάλυση, όταν το ευρώ έφτανε μέχρι το $1.60, πάντα υπερεκτιμημένο σχετικά με την ισοτιμία της αγοραστικής δύναμης, δεν είδαμε οποιοδήποτε είδος επέμβασης. Γιατί να πράξουμε κάτι τέτοιο τώρα που το ενιαίο νόμισμα κινείται απλά πίσω προς το $1.17 όπως εκτιμάται;
Πολλά κράτη μέλη της ευρώ-ζώνης έχουν αποτύχει σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ως προς την έλξη του κέρδους ακόμα και πριν συμφωνήσουν μεταξύ τους, εάν βέβαια και αυτό επιτευχθεί ποτέ.
Στο μεταξύ, έχουμε τα χαμηλά επιτόκια, τον χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και τα κυρίαρχα χρέη που χρειάζονται «νέες μαθηματικές εξισώσεις». Δεν υπάρχει επομένως και αρκετός χώρος για όποιον υποστηρίζει τον παρεμβατισμό...!
Τα Ευρωπαϊκά αποθέματα Bloomberg σφυρηλατήθηκαν αρκετά με τη Γερμανική απόφαση, και φυσικά, το «φτωχό» ευρώ έπεσε πάλι, ενάντι στο δολάριο. Οι τιμές των $1.50 και πάνω, που επιτυγχάνονται στα τέλη του 2009, φαίνονται τώρα μακρινός στόχος. Οι επενδυτές είχαν ήδη την αμφιβολία για το εάν η Ευρώπη είναι ο καλύτερος προορισμός για κερδοφορία. Το Βερολίνο έρχεται τώρα να επικυρώσει αυτές τις αμφιβολίες.
Η ερώτηση που παραμένει τώρα είναι εάν οι Ευρωπαϊκές αρχές θα κινηθούν για να επέμβουν στις νομισματικές αγορές δεδομένου ότι το ευρώ κάνει ασταμάτητη βουτιά ως προς το δολάριο. Το ευρώ υποτίθεται ότι θα έριχνε το δολάριο για πάντα...Θυμηθείτε τις τιμές του πετρελαίου σε ευρώ;...Απόμακρα όνειρα!
Σύμφωνα με επίσημα σχόλια που γίνονται μέχρι τώρα, οι «φύλακες» των ευρώ θα κινηθούν προς το «τσίμπημα» του νομίσματος εάν συνεχιστεί η περαιτέρω πτώση του. Αυτό βέβαια είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για την χρεωκοπία εάν θεωρήσουν οι επενδυτές οτί το νόμισμά είναι ένα «παιχνίδι» όπως η Βρετανική κυβέρνηση είχε ανακαλύψει το 1992.
Το Λονδίνο ξόδεψε δισεκατομμύρια προσπαθώντας να «κρατήσει» σε έναν μηχανισμό συναλλαγματικής ισοτιμίας τη στερλίνα που είχε «κλειδώσει» μέσα σε ένα ποσοστό που δεν θα μπορούσε πλέον να επιβιώσει. Ο πανούργος τότε George Soros έκανε μια περιουσία προτού αποσυρθεί τελικά η κυβέρνηση του John Major.
Φυσικά, η παρέμβαση μπορεί να επιβραδύνει τις διακυμάνσεις του νομίσματος και να το βάλει σε μια τάξη, όπως κάνει και η παλαιά παρεμβατική Τράπεζα της Ιαπωνίας που είναι οπαδός του παρεμβατισμού και χρησιμοποιείται συστηματικά. Πρέπει όμως να ταιριάζει και με τον ρυθμό της εκάστοτε αγοράς. Αυτό σημαίνει ότι το ευρώ πηγαίνει χαμηλότερα με ή χωρίς την παρέμβαση.
Ο Λουξεμβούργος πρωθυπουργός, Jean-Claude Juncker, που καθοδηγεί την ομάδα των υπουργών οικονομικών των ευρωπεριοχών, είπε ότι ενώ ο ρυθμός της πτώσης των ευρώ είναι μια ανησυχία, η παρέμβαση δεν είναι ένα επείγον ζήτημα. Δήλωσε χαρακτηριστικά σε δημοσιογράφους στο Τόκιο: «Έχω λίγο ανησυχήσει με την ταχύτητα της πτώσης του ευρώ». Όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα της επέμβασης, είπε: «Δεν σκέφτομαι ότι αυτό είναι ένα θέμα άμεσης δράσης.»
Οι αναλυτές στους Brown Brothers Harriman ισχυρίζονται: «Μπορούμε να δούμε μια βαρυσήμαντη δήλωση από τους αρμόδιους που λένε ότι η υπερβολική αστάθεια στις αγορές συναλλάγματος δεν είναι επιθυμητή, αλλά η πραγματική επέμβαση είναι πιθανή;»
Σε τελευταία ανάλυση, όταν το ευρώ έφτανε μέχρι το $1.60, πάντα υπερεκτιμημένο σχετικά με την ισοτιμία της αγοραστικής δύναμης, δεν είδαμε οποιοδήποτε είδος επέμβασης. Γιατί να πράξουμε κάτι τέτοιο τώρα που το ενιαίο νόμισμα κινείται απλά πίσω προς το $1.17 όπως εκτιμάται;
Πολλά κράτη μέλη της ευρώ-ζώνης έχουν αποτύχει σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ως προς την έλξη του κέρδους ακόμα και πριν συμφωνήσουν μεταξύ τους, εάν βέβαια και αυτό επιτευχθεί ποτέ.
Στο μεταξύ, έχουμε τα χαμηλά επιτόκια, τον χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και τα κυρίαρχα χρέη που χρειάζονται «νέες μαθηματικές εξισώσεις». Δεν υπάρχει επομένως και αρκετός χώρος για όποιον υποστηρίζει τον παρεμβατισμό...!