Εφαρμογή μνημονίου α λα ελληνικά…

[Agrafos]

Θαυμάσαμε τις τελευταίες ημέρες τον υπουργό Οικονομικών, σε δύο τηλεοπτικές εμφανίσεις του σε διεθνή οικονομικά μέσα (“Bloomberg”, “Financial Times”) να εξηγεί με επαρκή επιχειρήματα και άψογα αγγλικά με πόση συνέπεια εφαρμόζει η κυβέρνηση την πολιτική του μνημονίου, πώς θα αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία με σύγχρονα χρηματοοικονομικά εργαλεία για να συγκεντρώσει το μυθικό ποσό των 50 δις. ευρώ ή πώς θα αναμορφώσει τις φοροεισπρακτικές υπηρεσίες για να καλυφθεί η υστέρηση των εσόδων. Έξω πάμε καλά, λοιπόν, αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι ισχύει το ίδιο στο εσωτερικό μέτωπο.

Για τις ιδιωτικοποιήσεις και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας πολλά λέγονται, δεν είναι καθόλου βέβαιο, όμως, ότι σε επίπεδο χαμηλότερο του υπουργείου Οικονομικών το ελληνικό πολιτικό και διοικητικό σύστημα τα αντιλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο. Για παράδειγμα, μια από τις σημαντικότερες εκτάσεις που έχει το Δημόσιο στο χαρτοφυλάκιό του σε σπάνιας ομορφιάς νησί του Ανατολικού Αιγαίου, υποτίθεται ότι θα είναι, σύμφωνα με όσα λέγονται στην Αθήνα, μια από τις πρώτες εκτάσεις που θα αξιοποιηθούν για την προσέλκυση επενδυτών.

Όμως, η τοπική αυτοδιοίκηση δεν αντιλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο τις προτεραιότητες της Αθήνας. Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι για αυτή την έκταση οι τοπικοί δήμοι έσπευσαν να δώσουν παραχωρητήρια σε… επενδυτές που οι ίδιοι επέλεξαν: άλλος για να στήσει καντίνα, άλλος για να βοσκήσει ζωντανά, κ.ο.κ.

Οι καταπατήσεις της «χρυσής» έκτασης δίνουν και παίρνουν, σχετικές υποθέσεις σέρνονται για χρόνια στα δικαστήρια και νέες θα δημιουργηθούν στο κοντινό μέλλον, ενώ στο υπουργείο Οικονομικών έχουν την ψευδαίσθηση ότι οι εκτάσεις έχουν «πεντακάθαρους» τίτλους και μπορούν να αξιοποιηθούν άμεσα. Όταν φθάσουν να βάλουν μπροστά τις διαδικασίες της πρόσκλησης ενδιαφερόμενων επενδυτών, θα διαπιστώσουν με οδυνηρό τρόπο αυτά τα προβλήματα και η αξιοποίηση της περιοχής αυτής, που εδώ και πολλά χρόνια ακούμε ότι είναι η πρώτη προτεραιότητα των αρμόδιων αρχών στην Αθήνα, θα περάσει από… σαράντα κύματα, απογοητεύοντας πιθανότατα τους ενδιαφερόμενους επενδυτές από το εξωτερικό με τα μεγάλα πορτοφόλια.

Η ιστορία ίσως είναι ιδιαίτερα διδακτική για όσους περιμένουν να βγάλει «λαγούς» η κυβέρνηση από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων: άλλα μπορεί να σχεδιάζει η Αθήνα στα χαρτιά, άλλα έχουν κατά νου τα εγχώρια συμφέροντα, που έχουν τις… άκρες τους στη διοίκηση και το πολιτικό σύστημα. Γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές, τα φιλόδοξα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων έχουν την τύχη των εξίσου φιλόδοξων σχεδίων χωροθέτησης εγκαταστάσεων διαχείρισης σκουπιδιών: στην κεντρική ιδέα όλοι συμφωνούν, αρκεί ο ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ (ή όπως αλλιώς ονομασθεί) να μην βρίσκεται κοντά στο σπίτι, το οικόπεδο, το εξοχικό, το μαγαζί, ή το ξενοδοχείο τους!