Με πιάσατε κορόιδο κύριε Ραγκούση μου. Πίστεψα στις εξαγγελίες σας και βρέθηκα από τη μια να καταδικάζω - και καλά έκανα - τους μαντράδες και από την άλλη χωρίς να το θέλω να υποστηρίζω τους πλουτοκράτες.Γιατί πέστε μου. Τι σόι απελευθέρωση είναι αυτή. Οταν για να εξασφαλίσεις άδεια ταξί πρέπει να καταβάλεις ως παράβολο το υπέρογκο ποσό των σαράντα χιλιάδων euro; Δηλαδή, ποιος άνεργος διαθέτει τέτοια τσέπη που να του περισσεύουν σαράντα χιλιάρικα; Και ποιος άνεργος θα βάλει το κεφάλι του στον ντορβά να διαπραγματευτεί δάνειο εκατό χιλιάδων ώστε να εξασφαλίσει πολυτελές όχημα; Δηλαδή μιλάμε για εκατόν σαράντα χιλιάρικα.
Μα αν κάποιος διαθέτει ένα τέτοιο ποσό και μάλιστα στις δύσκολες μέρες που η μετοχή της Εθνικής μπορεί να πέσει ακόμα και πιο κάτω από τα δύο euro, ε αυτός δεν είναι άνεργος αλλά ο τυχερός του Λαϊκού Λαχείου. Αυτή δεν είναι απελευθέρωση αλλά μπλόφα επικών διαστάσεων.
Γιατί αντικαταστήσατε τα πληθυσμιακά κριτήρια με τα οικονομικά μεγάλα συμφέροντα. Γιατί δεν είναι η ανεργία και οι προλετάριοι οδηγοί που σας κόφτουν αλλά τα επερχόμενα μονοπώλια. Γιατί δεν πρόκειται για απελευθέρωση αλλά για οριστική και αμετάκλητη «φυλάκιση» στους μεγαλοεπιχειρηματίες που θα ορμήσουν στην αγορά και θα τα πάρουν όλα κοψοχρονιά.
Δεν πρόκειται για ανταγωνισμό αλλά για τράπουλα σημαδεμένη για ύπουλο σκοπό. Δεν πρόκειται για βοήθεια προς τον άνεργο και τον φιλότιμο οδηγό αλλά για μαζική προλεταριοποίηση με μεροκάματο φτηνό.
Και τέλος, δεν πρόκειται για εκσυγχρονισμό αλλά για σκληρό, αδυσώπητο καπιταλισμό. Αδιέξοδο λοιπόν. Γιατί εγώ όπως εκατομμύρια συμπολίτες μου είμαι τώρα αναγκασμένος να διαλέξω ανάμεσα σε δύο εχθρούς. Από εδώ η αθλιότητα με τους ταρίφες από εκεί ο τάχα μου εκσυγχρονισμός με τους λεφτάδες. Ακόμα και με το πιστόλι στον κρόταφο, με κανένα από τους δύο. Ούτε με τους μαντράδες αλλά ούτε και με τους νταβατζήδες. Οσο για την πολιτική, ένα έχω να πω. Οπως πάντα έτσι κι εδώ. Αλλαξε ο Μανολιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς!