Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο που θα επαναλάβω... Είναι αυτό με τις δυο ξανθιές που πριόνιζαν το κλαδί πάνω στο οποίο στεκόντουσαν και μια γριά που περνούσε από κάτω τους είπε: «Κορίτσια, τι κάνετε θα πέσετε...». Όντως, μετά από λίγο έπεσαν, χτύπησαν και αφού σηκώθηκαν και περπατούσαν, μετά από λίγο είδαν την γριά. Τότε γύρισε η μια και αναφώνησε «Το μέντιουμ!...».Η εξίσωση
Η ρίζα του προβλήματος της ελληνικής χρεοκοπίας συνίσταται στη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των δαπανών του κράτους που φτάνουν τα 75 δισ. ευρώ και των εσόδων που φτάνουν στα 50 δισ. ευρώ.
Από τα 25 δισ. ευρώ του ελλείμματος, τα 10 δισ. περίπου είναι πρωτογενές έλλειμμα, δηλ. αν δεν πληρώναμε τους τόκους του δημοσίου χρέους πάλι τα έσοδα θα υπολείπονταν των εξόδων...
Υπάρχουν δυο τρόποι για να εξαλειφθεί το πρωτογενές έλλειμμα των 10 δισ. ευρώ αλλά και το συνολικό έλλειμμα των 25 δισ. ευρώ. Ο ένας είναι η αύξηση των εσόδων κατά 10 ή 25 δισ. ευρώ και ο άλλος είναι η μείωση των δαπανών κατά 10 και εν συνεχεία 25 δισ. ευρώ...
Η νέα φοροκαταιγίδα επιβεβαιώνει μια δριμύτερη επανάληψη του μοντέλου του μνημονίου Νο1. Η κυβέρνηση, αλλά και ο πολιτικός κόσμος στο σύνολο του, αρνούνται να θίξουν τον δημόσιο τομέα και να μειώσουν άχρηστο και σπάταλο κράτος, γιατί αποτελεί τη βάση των ψήφων και των κομματικών μηχανισμών που τους στηρίζει...
Η νέα φοροκαταιγίδα θα έχει σαν συνέπεια το κλείσιμο και άλλων επιχειρήσεων και την κατάργηση και άλλων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Μοιραία αυτό θα έχει σαν συνέπεια την μείωση της φορολογικής βάσης και την αμφίβολη επίτευξη του στόχου κάλυψης του ελλείμματος μέσω αύξησης των εσόδων.
Το χρόνο που πέρασε έχασαν την εργασία τους 200.000 άνθρωποι από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό έχει οδυνηρές συνέπειες στους ίδιους και τις οικογένειές τους, αλλά και στην οικονομία, αφού το χαμένο εισόδημα αποσύρεται από την οικονομική κυκλοφορία που δημιουργεί εισόδημα και θέσεις εργασίας...
Αν το χρόνο που πέρασε έχαναν την εργασία τους 200.000 άνθρωποι από το δημόσιο τομέα, θα υπήρχε μεν η απώλεια αυτού του εισοδήματος στη γενική οικονομική δραστηριότητα, αλλά το κράτος θα μείωνε ανάλογα τα έξοδα και θα είχαμε μικρότερη απώλεια θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα...
Δεν έχω κάποια προκατάληψη έναντι του δημοσίου, απλά για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, η λύση περνάει από τη δραστική μείωση του δημόσιου τομέα, την πλήρη αναδόμησή του και τη δημιουργία προϋποθέσεων παραγωγικών θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα...
Ο δημόσιος υπάλληλος ή ο πολιτευτής που νιώθει πως κατάφερε να την «γλυτώσει» και φέτος, βλέποντας 200.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα να χάνονται, δεν ξέρει τι του γίνεται...
Αμφότεροι, μοιάζουν με τις ξανθές του ανέκδοτου που αναφέραμε στην αρχή...
Πόσο μάλλον αν δίνουν βάση σε διάφορες αφηγήσεις και υποσχέσεις δημαγωγών, ορισμένες από τις οποίες αγγίζουν τα όρια της πομπώδους ανοησίας, πως δηλαδή, η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση της χρεοκοπίας με επιστροφή στη δραχμή, στάση πληρωμών, με μονομερές κούρεμα εδώ και τώρα, εκμετάλλευση πετρελαίων που προς το παρόν υπάρχουν στη φαντασία, έκδοση ευρωομολόγων για το χρέος ή την ανάπτυξη...
Η λύση περνάει από την ισοπέδωση του αμαρτωλού ελληνικού δημοσίου και του πολιτικού συστήματος που το έχτισε. Το σύστημα αυτό έχει απλωθεί σαν καρκίνωμα και απορροφά περισσότερη δύναμη από την οικονομία της χώρας, απ’ όση αυτή αντέχει προκειμένου να συνεχίσει να αναπνέει...