«Ιδιότροπος, αναξιόπιστος και υποκινούμενος ιδεολογικά ήταν κάποια από τα πιο κόσμια επίθετα που χρησιμοποιήθηκαν για τον Γιώργο Παπανδρέου κατά τις τελευταίες εβδομάδες του στην πρωθυπουργία», σημειώνει ο συγγραφέας. Όμως, όπως τονίζει, πρέπει κανείς να εξετάσει τα κίνητρα των πράξεών του, πριν να πάρει αυτούς τους χαρακτηρισμούς τοις μετρητοίς. «Ενώ εμπλεκόταν σε τιτάνιες πολιτικές διαμάχες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, προσπαθούσε σιωπηλά να αντιμετωπίσει μια από τις ατίθασες βαθύτερες αιτίες της ελληνικής τραγωδίας: Το έγκλημα και τη διαφθορά», γράφει.
Ενώ η ελληνική κυβέρνηση πασχίζει να πείσει τους Ευρωπαίους για την αποφασιστικότητά της να μειώσει τον διογκωμένο δημόσιο τομέα της, καλείται να αποφασίσει εάν θα αντιμετωπίσει την πραγματική εσωτερικής απειλή στη σταθερότητα της χώρας: Το δίκτυο των οικογενειών των ολιγαρχών που ελέγχουν μεγάλα κομμάτια του ελληνικού επιχειρείν, του χρηματοοικονομικού κλάδου, των μέσων ενημέρωσης αλλά και των πολιτικών, γράφουν οι FT.
Το άρθρο αναφέρεται στις προσπάθειες του Παπανδρέου απέναντι στις «αμφίβολες δραστηριότητες κάποιων τραπεζών» και στο λαθρεμπόριο καυσίμων στα Βαλκάνια.
«Οι ολιγάρχες απάντησαν με δύο τρόπους. Πρώτον, επιτάχυναν τη συνήθη τους πρακτική της εξαγωγής μετρητών. Τον τελευταίο χρόνο, η αγορά ακινήτων του Λονδίνου έχει εμφανίσει μια αλματώδη αύξηση του ελληνικού χρήματος. Δεύτερον, κινητοποίησαν υστερικά μέσα ενημέρωσης τα οποία έχουν στην ιδιοκτησία τους, προκειμένου να καταγγείλουν και να υπονομεύσουν τον κ. Παπανδρέου σε κάθε ευκαιρία, γνωρίζοντας ότι είναι ο λιγότερο υποχωρητικός ανάμεσα στην πολιτική ελίτ της Ελλάδας», γράφει.
«Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος. Περιμένουν να αρπάξουν τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία» που θα ιδιωτικοποιηθούν, διαπιστώνει ο αρθρογράφος.
«Οι όμιλοι των ολιγαρχών περιμένουν να τα μαζέψουν σε τίμημα λιγότερο του ενός πέμπτου της πραγματικής τους αξίας. Κάποιοι ποντάρουν ακόμα και στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δισ. ευρώ που έχουν κρύψει έξω από τη χώρα, για να αγοράσουν τα περιουσιακά στοιχεία σε τιμές ευκαιρίας της δραχμής».
«Για την Ελλάδα, το μεγάλο ερώτημα είναι εάν μετά τον κ. Παπανδρέου, η χώρα διαθέτει το αναγκαίο πολιτικό ταλέντο και όραμα να (…) σταματήσει τη λεηλασία της οικονομίας από τους πιο πλούσιους και πιο ισχυρούς πολίτες της. Μαντεύω ότι μάλλον όχι, και ότι οι προσπάθειες του κ. Παπανδρέου θα καταλήξουν να θεωρούνται ως η τελευταία πραγματική προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας», καταλήγει το άρθρο.