«Η Ελλάδα απειλείται με διπλή καταστροφή» είναι ο τίτλος άρθρου στο Spiegel-Online. Στον υπότιτλο ο συντάκτης παρατηρεί:«Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα τεράστιο δίλημμα: Η χώρα πρέπει να κάνει οικονομία, για να λάβει περαιτέρω βοήθεια από τους ευρωπαίους εταίρους της. Η αυστηρή θεραπευτική αγωγή όμως στραγγαλίζει την οικονομική ανάπτυξη, καθιστώντας έτσι αναγκαίο το νέο δανεισμό. Η ελπίδα για γρήγορο τερματισμό της κρίσης ήταν αφελής.»
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται η ανάγκη νέας χρηματοδοτικής στήριξης της Ελλάδας, η οποία μπορεί να προκαλέσει νέο κύμα ανθελληνικών πρωτοσέλιδων, που όμως κατά τον συντάκτη «ούτε δίκαια είναι ούτε έχουν μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα».
Γιατί -όπως εξηγεί- «όσο αξιοθρήνητη κι αν είναι η κατάσταση του προβληματικού παιδιού της Ευρωζώνης, οι Έλληνες το έβαλαν πέρσι πεισματικά σκοπό να μεταρρυθμίσουν την υπερχρεωμένη χώρα τους».
Επισημαίνεται η επίτευξη μεγάλης μείωσης του ελλείμματος από το 15,4% στο 10,5%.
Το θέμα όμως είναι ότι ένα χρόνο μετά, η λιτότητα αποδεικνύεται ότι δεν έβγαλε την Ελλάδα από την κρίση -το αντίθετο μάλιστα: το χρέος έχει φτάσει στο 142% του ΑΕΠ και η ύφεση στο 4,5%. Από την άλλη, οι χρηματαγορές συνεχίζουν να τιμωρούν τη χώρα.
«Όσο πικρό κι αν ακούγεται: Το αξιέπαινο πρόγραμμα λιτότητας βούλιαξε τους Έλληνες ακόμα περισσότερο στην οικονομική αθλιότητα. Οι όροι που έθεσαν το ΔΝΤ και οι ευρωπαίοι εταίροι αποδείχτηκαν εξαιρετικά απαιτητικοί.»
Οι επενδυτές παγκοσμίως δεν πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να λύσει τα προβλήματά της και η επιστροφή του χρόνου στις χρηματαγορές φαντάζει όνειρο απατηλό. Επομένως, η Ελλάδα θα χρειαστεί το πιθανότερο και νέα δανειακή βοήθεια – είτε από το EFSF είτε από το μόνιμο μηχανισμό διάσωσης, που όμως αναμένεται να τεθεί σε ισχύ το 2013».
»Το ΔΝΤ πιέζει για επιτάχυνση των διαδικασιών πώλησης δημόσιας περιουσίας και αποτελεσματικής είσπραξης των φόρων. Ήδη όμως στη χώρα επικρατεί δυσθυμία για ένα επαπειλούμενο ξεπούλημα, που μπορεί να οδηγήσει σε έντονες διαμαρτυρίες.
» Μια διέξοδος για τη χώρα θα ήταν η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής της δανειακής βοήθειας σε συνδυασμό με μείωση του επιτοκίου και λιγότερο αυστηρούς όρους για τη μείωση του ελλείμματος.
»Οι γνώμες όμως των Γερμανών οικονομολόγων διίστανται, γιατί ορισμένοι εξ αυτών πιστεύουν ότι τυχόν ελαφρύνσεις προς την Ελλάδα θα στείλουν λάθος μήνυμα και στα άλλα υπερχρεωμένα κράτη, υπό την έννοια ότι ενδέχεται να μειώσουν τις προσπάθειές τους για μείωση του ελλείμματος και δημοσιονομική πειθαρχία, αφού θα ελπίζουν στη διαρκή στήριξη των ευρωπαίων εταίρων»