Η ερχόμενη Πέμπτη θα είναι κρίσιμη ημέρα για την Ευρώπη και την Ελλάδα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι θα υλοποιήσει την υπόσχεσή του από το καλοκαίρι του 2012 για τη διάσωση του ευρώ (θα κάνουμε «whatever it takes» - ότι «μας παίρνει» γι αυτό) και θα εξαγγείλει την αγορά κρατικών ομολόγων ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από το πιστωτικό του ίδρυμα. Ανοικτό παραμένει, το αν η αγορά θα γίνει από την ίδια την ΕΚΤ στην Φρανκφούρτη, ή από τις εθνικές Κεντρικές Τράπεζες. Σύμφωνα με σημερινές πληροφορίες του «Spiegel» και της «Frankfurter Allgemeine Zeitung», ο κ.Ντράγκι έχει προκρίνει τη δεύτερη λύση.
Κι αυτό ως παραχώρηση προς την Άνγκελα Μέρκελ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με τους οποίους συναντήθηκε επί τούτου την τελευταία Τετάρτη στο Βερολίνο – οι δυο τελευταίοι απέκρουαν την αγορά από την Φρανκφούρτη με την αιτιολογία, ότι αυτή θα οδηγούσε στην «αμοιβαιοποίηση» των χρεών των υπερχρεωμένων χωρών εις βάρος της Γερμανίας. Ταυτόχρονα θα επιβληθεί ένα ανώτατο όριο στην αγορά τους, που θα κινείται ανάμεσα στο 20% και στο 25% του συνόλου των κρατικών χρεών. Μια επίσημη επιβεβαίωση του συμβιβασμού δεν υπάρχει όμως ακόμα..
Το ίδιο ισχύει και για μια δεύτερη είδηση του «Spiegel», σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα θα μείνει έξω από τον χορό τέτοιων αγορών, δεδομένου ότι τα χρέη της αξιολογούνται ως «σκουπίδια» και ως εκ τούτου δεν μπορούν να γίνουν δεκτά από την Τράπεζα της Ελλάδας.
Τυχόν επιβεβαίωση της είδησης θα ήταν βέβαια ο προάγγελος μυρίων δεινών για την ελληνική οικονομία, δεδομένου ότι μια πιθανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (εναντίον της οποίας στρέφεται προφανώς το μέτρο) θα εξαναγκαζόταν έτσι να εγκαταλείψει γρήγορα την ευρωζώνη.
Ο Μάριο Ντράγκι θα έπαιζε με αυτό τον τρόπο το ρόλο του «Βρούτου» έναντι του Αλέξη Τσίπρα – η καγκελάριος και ο γερμανός υπουργός οικονομικών δεν θα αναγκάζονταν επομένως να βάψουν τα χέρια τους στο «αίμα».
Αναλυτές στο Βερολίνο δεν αμφισβητούσαν τις πληροφορίες του «Spiegel», τις ενέτασσαν όμως στο πλαίσιο του ψυχολογικού πολέμου του Βερολίνου και της ΕΚΤ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εκλογών της ερχόμενης Κυριακής. «Η εξαγγελία δεν σημαίνει αυτόματα και υλοποίηση» έλεγε ένας από αυτούς. «Η τελευταία θα μπορούσε να γίνει προσωρινά, με τρόπο όμως που να μην θέτει πραγματικά σε κίνδυνο την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη».
Σε άλλο άρθρο του «Spiegel» που υπογράφει ο γνωστός αναλυτής Χένρικ Μίλερ γίνεται επίσης λόγος για το «worst-case-szenario» – το χειρότερο δυνατό σενάριο – που θα προέκυπτε από την έξοδο της Ελλάδας από τον ευρωζώνη, σε περίπτωση που οι δανειστές έκλειναν την χρηματική κάνουλα. Το αποτέλεσμα θα ήταν τότε, καταρχάς, η επέκταση της κρίσης σε άλλες ευπαθείς χώρες, όπως η Πορτογαλία και η Ιταλία, ύστερα, η εκτύπωση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από την ΕΚΤ για την στήριξή τους, και τελικά, «αυτό που φοβούνται πολλοί στη Γερμανία, ένας καταστροφικός πληθωρισμός».
Όλα αυτά, συνεχίζει ο αρθρογράφος, επιβάλουν την αλλαγή της μέχρι τώρα ακολουθούμενης πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση– πόσω μάλλον, που τα χρέη (κρατικά και ιδιωτικά) σε πολλές χώρες έχουν αυξηθεί σε σχέση με εκείνα πριν την έναρξη της κρίσης προ εξαετίας.
Από αυτή την άποψη, συμπεραίνει, ο «Τσίπρας και οι σύμβουλοί του έχουν δίκιο: Η ευρωζώνη θα βγει μόνο τότε από την κρίση, αν διαγράψει μέρος των χρεών της». Αυτό σημαίνει, ότι τα υπερχρεωμένα κράτη, όπως η Ελλάδα, θα πρέπει να υποστούν μια «ελεγχόμενη χρεοκοπία». Με αυτό το σκεπτικό, οι εκλογές στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να γίνουν η αφετηρία για την αλλαγή της πολιτικής σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Εντελώς αντιθετική είναι η συλλογιστική δυο οικονομολόγων, του Λίντερ Γκέργκεν και του Ματίας Κούλας, η πρόσφατη έρευνα των οποίων δημοσιεύεται στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «Die Welt» υπό τον τίτλο: «Η Αθήνα είναι σήμερα πιο ανίκανη να εξυπηρετήσει τα χρέη της, από ότι πριν τη διάσωση». Παρόλο που η Ελλάδα μεταρρύθμισε την οικονομία της όσο καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα κατά την περίοδο της κρίσης, γράφουν, το αποτέλεσμα είναι μηδαμινό: Οι προσπάθειες και οι θυσίες πήγαν κυριολεκτικά χαμένες. Παρά την εισαγωγή εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ μέσω των προγραμμάτων βοήθειας, η χώρα δεν μπορεί να ορθοποδήσει, επειδή η εκροή ιδίων κεφαλαίων είναι ποσοτικά πολύ μεγαλύτερη.
Ο κύριος λόγος γι αυτό, σύμφωνα με τους ίδιους: Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δεν σημείωσε την απαιτούμενη πρόοδο με αποτέλεσμα να μείνει στάσιμος και ο εξαγωγικός τομέας. Ένα «κούρεμα» του χρέους δεν θα θεράπευε ωστόσο τέτοια πληγή – το μόνο αποτελεσματικό φάρμακο γι αυτήν θα ήταν η περαιτέρω μείωση των μισθών κατά 10%.
Η έρευνα, αν και διαπνέεται από νεοφιλελευθερισμό, έχει φυσικά καθαρά επιστημονικό χαρακτήρα. Αυτό δεν εμποδίζει την «Welt» (ανήκει στο «δεξιόστροφο» εκδοτικό συγκρότημα «Springer», που εκδίδει και την περιβόητη «Bild Zeitung») να την εντάξει στο δικό της «ιδιωτικό» ψυχολογικό πόλεμο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτός μπορεί να μην έχει σπουδαία απήχηση στην Ελλάδα, επηρεάζει όμως σοβαρά εκατομμύρια γερμανούς αναγνώστες.