" Kινούμενη Αμμος "
Δημοσιεύτηκε: Δευ 31 Αύγ 2009, 00:15
Κινούμενη άμμος
Με κατασκοπεύω τις ήσυχες ώρες μου !
Όταν το πνεύμα μου κινιέται .....
Ο χρόνος περιστρέφετε γύρω του
και μαζί μου συγχρόνως !....
Κατασκοπεύω το κενό μου ….
Μέρες βουβές νεκρές μ ʼαγκαλιάσανε !
Ήχοι φάλτσοι το σκάνε από τους τοίχους
και ακροβατούν πάνω στα τεντομένα συρμάτινα νεύρα μου !
οι δικοί μου ήχοι δεν αντιδρούν ακόμη!...
Εγώ δεν αντιδρώ ακόμη !
Κοιτάζω τα κομμάτια τις ύπαρξης σου ,
σ ʼένα σπασμένο τζάμι !
Η αφιέρωση πάνω του, δεν υπάρχει πια !...
Ούτε μείς υπάρχουμε !
Με νιώθω ώρες ώρες νʼ αγγίζω τʼ αντικείμενα ,
με την τρυφερότητα της αποχής !...
Λες και απέχω αιώνες από το τώρα και το χθές .
Ο κύριος Νίκος περιμένει ,
να πατήσω το play !
Να διαγράψει η φωνή του
τις κραυγές που ακούγονται
και εγώ αναρωτιέμαι πως ζεις !
Και αν ζεις ....τον πόνο της ύπαρξης σου,
τον διέγραψες άραγε ;
Και αν ναί….
Πως γίνετε κάτι τέτοιο ;
Τα βράδια πνεύματα δραπετεύουν απ ʼτις
μουσικές και με καλούνε σε δείπνο!
Μου προσφέρουν το χάος !
Θυμάσαι τα βιολιά στην ταράτσα ;
Ενώνονται οι νότες με τις σκέψεις μου .
Αν ήξερες τον θάνατο μέσα μου,
ίσως και να ήσουνα εδώ !
Αν ήξερες πόσο μισώ την «τόλμη» σου,
ίσως και να είχες πεθάνει !
Φοβάμαι να επιστρέψω στην ύλη μου ,
και φταίω μόνον εγώ γιʼ αυτό !
Κινούμενη άμμος η απουσία σου ,
με διεκδικεί με πάθος !
Με κατασκοπεύω τις ήσυχες ώρες μου !
Όταν το πνεύμα μου κινιέται .....
Ο χρόνος περιστρέφετε γύρω του
και μαζί μου συγχρόνως !....
Κατασκοπεύω το κενό μου ….
Μέρες βουβές νεκρές μ ʼαγκαλιάσανε !
Ήχοι φάλτσοι το σκάνε από τους τοίχους
και ακροβατούν πάνω στα τεντομένα συρμάτινα νεύρα μου !
οι δικοί μου ήχοι δεν αντιδρούν ακόμη!...
Εγώ δεν αντιδρώ ακόμη !
Κοιτάζω τα κομμάτια τις ύπαρξης σου ,
σ ʼένα σπασμένο τζάμι !
Η αφιέρωση πάνω του, δεν υπάρχει πια !...
Ούτε μείς υπάρχουμε !
Με νιώθω ώρες ώρες νʼ αγγίζω τʼ αντικείμενα ,
με την τρυφερότητα της αποχής !...
Λες και απέχω αιώνες από το τώρα και το χθές .
Ο κύριος Νίκος περιμένει ,
να πατήσω το play !
Να διαγράψει η φωνή του
τις κραυγές που ακούγονται
και εγώ αναρωτιέμαι πως ζεις !
Και αν ζεις ....τον πόνο της ύπαρξης σου,
τον διέγραψες άραγε ;
Και αν ναί….
Πως γίνετε κάτι τέτοιο ;
Τα βράδια πνεύματα δραπετεύουν απ ʼτις
μουσικές και με καλούνε σε δείπνο!
Μου προσφέρουν το χάος !
Θυμάσαι τα βιολιά στην ταράτσα ;
Ενώνονται οι νότες με τις σκέψεις μου .
Αν ήξερες τον θάνατο μέσα μου,
ίσως και να ήσουνα εδώ !
Αν ήξερες πόσο μισώ την «τόλμη» σου,
ίσως και να είχες πεθάνει !
Φοβάμαι να επιστρέψω στην ύλη μου ,
και φταίω μόνον εγώ γιʼ αυτό !
Κινούμενη άμμος η απουσία σου ,
με διεκδικεί με πάθος !