Η Κίνα στην Ευρώπη
Δημοσιεύτηκε: Τετ 12 Ιαν 2011, 08:54
Με 6 δις ευρώ δεν αγοράζεις και τίποτα σπουδαίο στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Τα 6 δις ευρώ αποτελούν το 5,4% του πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, το 1,1% του δημόσιου χρέους της Ισπανίας και το 0,3% των κινεζικών αποθεματικών. Προς τι οι συγκρίσεις; Την περασμένη βδομάδα αναφέρθηκε ότι η κινεζική κυβέρνηση υποσχέθηκε να επενδύσει 6 δις δολάρια στην αγορά ισπανικών ομολόγων.
Αυτά τα σχετικώς μικρά και ανεπιβεβαίωτα νούμερα ανακοινώθηκαν μετά από μια σειρά ασαφών υποσχέσεων του Πεκίνου προς άλλες χώρες της Ευρωζώνης με προβλήματα χρέους. Η Κίνα έκανε αρχικά μια μεγάλη επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά για τους Έλληνες. Οι Πορτογάλοι άκουσαν μόνο μερικά φιλικά λόγια και οι Ιρλανδοί φήμες ότι η κινεζική κυβέρνηση θα αγοράσει ιρλανδικά ομόλογα.
Όλα αυτά θα μπορούσαν κάλλιστα να σημαίνουν ότι το Πεκίνο προσπαθεί να αγοράσει κάτι με μεγάλη αξία – την ευμένεια των ευρωπαϊκών αρχών – πληρώνοντας ψίχουλα. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί αληθές, ιδίως αν ενταθεί η κρίση και το Πεκίνο δεν κάνει τίποτα το αξιοσημείωτο. Το πιθανότερο ωστόσο είναι ότι οι Κινέζοι προσεγγίζουν ψηλαφητά την ευρωπαϊκή τους πολιτική και οικονομική στρατηγική.
Για το Πεκίνο η κάθε πολιτική επιλογή ενέχει κινδύνους. Μια μη παρεμβατική προσέγγιση στην κρίση της Ευρωζώνης μπορεί να οδηγήσει σε κατηγορίες για έλλειψη αλληλεγγύης του Πεκίνου προς ένα μεγάλο εμπορικό του εταίρο. Μια ύφεση στην Ευρωζώνη θα ήταν αρνητική για τις κινεζικές επιχειρήσεις και η κρίση του ευρώ θα περιόριζε την έλξη αυτού που θα μπορούσε να αποτελεί για τους Κινέζους μια χρήσιμη εναλλακτική επιλογή στο δολάριο.
Από την άλλη πλευρά τα δάνεια μπορούν κάλλιστα να αποδειχτούν επιζήμια, αν και η Κίνα έχει συνηθίσει να χάνει λεφτά με τον ξένο δανεισμό – το μεγαλύτερο μέρος των κινέζικων αποθεματικών είναι επενδεδυμένα σε αμερικανικά ομόλογα με πολύ χαμηλές αποδόσεις κι ενώ το δολάριο υποτιμάται. Ο κίνδυνος μιας πολιτικής προσβολής είναι ίσως ακόμη πιο σημαντικός. Όπως κάθε σύγχρονη υπερδύναμη, έτσι και η Κίνα θέλει να θεωρηθεί χρήσιμη και ισχυρή αλλά όχι να της αποδοθούν κατηγορίες εκμετάλλευσης και ηγεμόνευσης. Οι εκκρεμείς και μετριοπαθείς προσφορές της μοιάζουν μέχρι στιγμής σαν προσπάθεια να βρει το μέσο έδαφος να κινηθεί.
Αυτά τα σχετικώς μικρά και ανεπιβεβαίωτα νούμερα ανακοινώθηκαν μετά από μια σειρά ασαφών υποσχέσεων του Πεκίνου προς άλλες χώρες της Ευρωζώνης με προβλήματα χρέους. Η Κίνα έκανε αρχικά μια μεγάλη επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά για τους Έλληνες. Οι Πορτογάλοι άκουσαν μόνο μερικά φιλικά λόγια και οι Ιρλανδοί φήμες ότι η κινεζική κυβέρνηση θα αγοράσει ιρλανδικά ομόλογα.
Όλα αυτά θα μπορούσαν κάλλιστα να σημαίνουν ότι το Πεκίνο προσπαθεί να αγοράσει κάτι με μεγάλη αξία – την ευμένεια των ευρωπαϊκών αρχών – πληρώνοντας ψίχουλα. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί αληθές, ιδίως αν ενταθεί η κρίση και το Πεκίνο δεν κάνει τίποτα το αξιοσημείωτο. Το πιθανότερο ωστόσο είναι ότι οι Κινέζοι προσεγγίζουν ψηλαφητά την ευρωπαϊκή τους πολιτική και οικονομική στρατηγική.
Για το Πεκίνο η κάθε πολιτική επιλογή ενέχει κινδύνους. Μια μη παρεμβατική προσέγγιση στην κρίση της Ευρωζώνης μπορεί να οδηγήσει σε κατηγορίες για έλλειψη αλληλεγγύης του Πεκίνου προς ένα μεγάλο εμπορικό του εταίρο. Μια ύφεση στην Ευρωζώνη θα ήταν αρνητική για τις κινεζικές επιχειρήσεις και η κρίση του ευρώ θα περιόριζε την έλξη αυτού που θα μπορούσε να αποτελεί για τους Κινέζους μια χρήσιμη εναλλακτική επιλογή στο δολάριο.
Από την άλλη πλευρά τα δάνεια μπορούν κάλλιστα να αποδειχτούν επιζήμια, αν και η Κίνα έχει συνηθίσει να χάνει λεφτά με τον ξένο δανεισμό – το μεγαλύτερο μέρος των κινέζικων αποθεματικών είναι επενδεδυμένα σε αμερικανικά ομόλογα με πολύ χαμηλές αποδόσεις κι ενώ το δολάριο υποτιμάται. Ο κίνδυνος μιας πολιτικής προσβολής είναι ίσως ακόμη πιο σημαντικός. Όπως κάθε σύγχρονη υπερδύναμη, έτσι και η Κίνα θέλει να θεωρηθεί χρήσιμη και ισχυρή αλλά όχι να της αποδοθούν κατηγορίες εκμετάλλευσης και ηγεμόνευσης. Οι εκκρεμείς και μετριοπαθείς προσφορές της μοιάζουν μέχρι στιγμής σαν προσπάθεια να βρει το μέσο έδαφος να κινηθεί.