Με την κωδική ονομασία «Εύρηκα» η Roland Berger, μιας από τις τρεις μεγαλύτερες εταιρείες συμβούλων της Ευρώπης, με ισχυρή επιρροή όπως λέγεται στην κυβέρνηση της Ανγκελα Μέρκελ, προβλέπει έξι βήματα για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης: Στο 1ο βήμα, περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου ύψους 125 δισ. ευρώ συγκεντρώνονται σε μία εταιρεία συμμετοχών, η οποία πωλείται στην ΕΕ αντί 125 δισ. ευρώ.
Στο 2ο βήμα, οργανισμός της ΕΕ, με έδρα το Στρασβούργο, αναλαμβάνει να πουλήσει τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν περιέλθει στον έλεγχο της εταιρείας συμμετοχών έως το 2025.
Εάν η διαδικασία αποφέρει κέρδη, αυτά αποδίδονται στην Ελλάδα, αφότου αφαιρεθούν οι προμήθειες. Στην περίπτωση που καταλήξει σε ζημιές (κάτι που η Roland Berger δεν περιμένει), αυτές πάλι βαραίνουν το ελληνικό δημόσιο.
Στο 3ο βήμα, η Ελλάδα χρησιμοποιεί τα έσοδα από την πώληση της εταιρείας συμμετοχών για να επαναγοράσει τα ομόλογά της από την ΕΚΤ και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης EFSF. Με την επαναγορά, το ελληνικό δημόσιο χρέος πέφτει από το 145% στο 88% του ΑΕΠ. Η έκθεση της ΕΚΤ και των Ευρωπαίων φορολογούμενων στο ελληνικό χρέος πέφτει στο μηδέν.
Στο 4ο βήμα, ο ευρωπαϊκός οργανισμός επενδύει 20 δισ. ευρώ στην αναδιάρθρωση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας συμμετοχών, ώστε να μεγιστοποιηθεί η αξία των αποκρατικοποιήσεων. Υπολογίζεται ότι με τη μέθοδο αυτή μπορούν να συγκεντρωθούν 40-60 δισ. ευρώ επιπλέον.
Στο 5ο βήμα, εισρέουν στην ελληνική οικονομία διαρθρωτικά κονδύλια ίσα με το 8% του ελληνικού ΑΕΠ, τα οποία η χώρα δεν χρησιμοποιεί τώρα. Τα κονδύλια αυτά φέρνουν τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από το -5% στο +5% και αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα κατά 4% του ΑΕΠ.
Στο 6ο βήμα, με τα επιπλέον φορολογικά έσοδα, η Ελλάδα προχωρά σε επαναγορές ομολόγων ίσες περίπου με το 1% του ΑΕΠ της ετησίως. Η μείωση του χρέους και η βελτίωση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας επιτρέπουν τη μείωση του ύψους των τόκων κατά 50% τουλάχιστον. Έτσι, το χρέος πέφτει κάτω από το 60% του ΑΕΠ το 2018.
Σύμφωνα με Roland Berger, με βάση το σχέδιο, τα ελληνικά CDS καταρρέουν, επιφέροντας ζημιές σε όσους πόνταραν τόσο στην ελληνική χρεοκοπία όσο και στην κατάρρευση της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Επιπλέον, με τη σαρωτική ιδιωτικοποίηση του ελληνικού δημόσιο τομέα, πατάσσεται η διαφθορά και ευνοείται η μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. Με το σχέδιο αυτό, οι ελληνικές τράπεζες που έχουν στα χέρια τους κρατικά ομόλογα θα εγγράψουν κέρδη 30 δισ. ευρώ, αποκαθιστώντας τη φερεγγυότητα του χρηματοοικονομικού συστήματος.