Υπέρ της κατάργησης της εξαίρεσης στο 13% ΦΠΑ των all inclusive ξενοδοχείων, η οποία εφαρμόζεται από την 1η Σεπτεμβρίου 2011 στη χώρα, τάσσεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σημειώνοντας ότι η ρύθμιση παραβιάζει την «αρχή της φορολογικής ουδετερότητας».Απαντώντας στις 28 Σεπτεμβρίου σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Χουντή, ο αρμόδιος Επίτροπος για τη φορολογία κ. Α.Σεμέτα αφήνει ανοιχτό το ερώτημα της νομιμότητας των υπολοίπων διαφοροποιήσεων του ΦΠΑ στο χώρο της εστίασης για τις υπηρεσίες «πακέτου» που είναι στο 13% και τις υπηρεσίες «σερβιρίσματος» που είναι στο 23%.
Πιο συγκεκριμένα, σε ερώτησή του στις 25 Αυγούστου 2011, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ο κ. Χουντής, τόνιζε ότι από την επέκταση του ΦΠΑ για την εστίαση στην Ελλάδα στο 23% από 1/9/2011, μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι υπηρεσίες «all inclusive» που παραμένουν στο 13%.
Παράλληλα ζητούσε από την Κομισιόν να ερευνήσει αν «τίθεται θέμα ανταγωνισμού και διάκρισης όταν για τις ίδιες υπηρεσίες (εστίασης), φορολογούνται λιγότερο όσοι προσφέρουν all inclusive πακέτα από όσους π.χ. προσφέρουν, ημιδιατροφή ή μόνο πρωινό.
Στην απάντησή του ο αρμόδιος Επίτροπος για τη φορολογία, αναφέρεται στις γενικές αρχές ότι «οι διατάξεις για τους συντελεστές του ΦΠΑ που θεσπίζονται από την οδηγία για τον ΦΠΑ (οδηγία 2006/112/ΕΚ) επιτρέπουν στα κράτη μέλη να εφαρμόζουν μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένες παραδόσεις αγαθών και σε ορισμένες παροχές υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών εστίασης και τροφοδοσίας. Βάσει των ρυθμίσεων αυτών, ο προσδιορισμός και ο ορισμός των πράξεων που μπορούν να φορολογηθούν με μειωμένο συντελεστή εμπίπτει στην αρμοδιότητα των οικείων κρατών μελών. Εξάλλου, τίποτα δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν τον κανονικό συντελεστή στις εν λόγω πράξεις».
Στη συνέχεια τονίζει: «Ωστόσο, στο πλαίσιο της άσκησης της εξουσίας αυτής, τα κράτη μέλη οφείλουν να σέβονται την αρχή της φορολογικής ουδετερότητας. Η αρχή αυτή δεν επιτρέπει μεταξύ άλλων να αντιμετωπίζονται διαφορετικά από πλευράς ΦΠΑ εμπορεύματα ή παρεχόμενες υπηρεσίες παρόμοια, δηλαδή ανταγωνιστικά τα μεν με τα δε, οπότε τα εν λόγω εμπορεύματα ή οι εν λόγω υπηρεσίες πρέπει να υπόκεινται σε ενιαίο συντελεστή, προκειμένου να εξαλείφεται κάθε στρέβλωση του ανταγωνισμού».