Τα ευρωομόλογα θα οδηγούσαν τη Γερμανία σε χρεοκοπία;
Δημοσιεύτηκε: Τετ 30 Νοέμ 2011, 13:56
Τα σενάρια περί ‘ελίτ-ευρωομολόγων’, αν και διαψεύστηκαν, προκαλούν τα σχόλια των εφημερίδων. Κυρίαρχο θέμα παραμένει όμως το δημοψήφισμα για το έργο ριζικής ανάπλασης του σταθμού της Στουτγάρδης «Στουτγάρδη 21». Παρά τις διαψεύσεις τα περί έκδοσης ‘ελίτ-ευρωομολόγων’ που δημοσίευσε χθες η Die Welt αναζωπυρώθηκαν και πάλι σενάρια και αναλύσεις. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung δεν κατανοεί τον θόρυβο που γίνεται για τα ελίτ ευρωομόλογα εφ’ όσον διαψεύστηκε η έκδοσή τους, αλλά ούτε αντιλαμβάνεται γιατί συνεχίζεται η συζήτηση περί ευρωομολόγων: «Όταν όλα παίζονται, το μόνο που ενδέχεται να μας βοηθήσει είναι να αναλογιστούμε τι έγινε στο παρελθόν. Εδώ και δέκα χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ υπάρχουν de facto ευρωομόλογα με το ίδιο σχεδόν επιτόκιο στις περισσότερες χώρες. Επίσης παρά τη θέσπιση του Συμφώνου Σταθερότητας η ευρωζώνη βυθίστηκε σε μια υπαρξιακή κρίση λόγω των χρεών. Γιατί να είναι καλύτερα με τα νέα, de jure ευρωομόλογα;»
«Ακόμη μια νέα ιδέα», σημειώνει η Süddeutsche Zeitung, και αποφαίνεται: «αυτή η ιδέα των ‘ελίτ-ευρωομολόγων’ θα είναι ακόμη πιο βραχύβια από τις περίφημες αποφάσεις στην Ντοβίλ της Γαλλίας των Σαρκοζί-Μέρκελ. Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί πια να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην ευρωζώνη.»
«Τα ‘ελίτ –ευρωομόλογα’ θα σκοτώσουν τη Γερμανία», εκτιμά η εναλλακτική εφημερίδα Tageszeitung και αφού αναφέρει πως δεν είναι ασήμαντο το γεγονός ότι η πληροφορία έκδοσής τους, έστω και αν διαψεύστηκε, προήλθε από το συγκρότημα Σπρίγκερ, γράφει: «Οι θιασώτες των ‘ελίτ-ευρωομολόγων’ φαίνεται ότι λησμονούν πόσο καταστροφικές θα είναι οι συνέπειες ενός τέτοιου διαβήματος.Κατ’ αρχήν σημαίνει το θάνατο του ευρώ και τον κατακερματισμό του σε πολλές διαφορετικές νομισματικές μονάδες. Διότι τα ‘ελίτ-ευρωομόλογα’ θα έστελναν το μήνυμα πως η Ιταλία, η Ισπανία ή το Βέλγιο εγκαταλείπονται στην τύχη τους.
Οι χώρες αυτές θα χρεοκοπούσαν αμέσως, επειδή θα τις εγκατέλειπαν οι επενδυτές.
Και τότε ασφαλώς θα συμπαρασυρόταν και η Γερμανία: οι γερμανικές τράπεζες θα έπρεπε να παραιτηθούν από τις τεράστιες πιστώσεις τους προς τις χρεοκοπημένες χώρες (Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο) με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν.
Παράλληλα οι γερμανικές εξαγωγές θα είχαν κάθετη πτώση και η ανεργία ανοδική πορεία. Η ιδέα των ‘ελίτ-ευρωομολόγων’ ενδέχεται σε ορισμένους Γερμανούς να δίνει την αίσθηση ότι είναι κάτι...καλύτερο, αλλά δυστυχώς σε μια τέτοια περίπτωση η Γερμανία θα χρεοκοπούσε.»
Νίκη ή ήττα το ‘ναι’ του δημοψηφίσματος για την «Στουτγάρδη 21»;
Στο γερμανικό τύπο κυριαρχεί ακόμη ο απόηχος από το ‘ναι’ του δημοψηφίσματος για τη ριζική ανάπλαση του σταθμού της Στουτγάρδης γνωστό ως πρότζεκτ «Στουτγάρδη 21».
Η Tagesspiegel του Βερολίνου υποστηρίζει ότι η ήττα των αντιπάλων του πρότζεκτ «Στουτγάρδη 21» συνιστά νίκη για τον επίσης αντίπαλο του πρότζεκτ και Πράσινο πρωθυπουργό του κρατιδίου Βίνφριντ Κρέτσμαν: «Ασφαλώς στο δημοψήφισμα της Βάδης-Βυρτερμβέργης υπήρχαν ηττημένοι και νικητές. Ο πρώτος νικητής ήταν οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι, (….) ο δεύτερος ήταν οι Χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι απέδειξαν ότι μπορούν να κινητοποιήσουν τους οπαδούς τους μετά από μια ιστορική ήττα (τον Μάρτιο έχασαν μετά από 55 χρόνια τις εκλογές στο κρατίδιο).
Και ο τρίτος νικητής, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, είναι ο Πράσινος πρωθυπουργός και αντίπαλος του πρότζεκτ Βίνφριντ Κρέτσμαν. Διότι μπορεί η κομματική βάση των Πράσινων λόγω της ήττας να τα βάψει μαύρα, αλλά τώρα ο κ. Κρέτσμαν, χωρίς το δίλημμα του πρότζεκτ μπορεί πια να κυβερνήσει εν ομονοία με τους εταίρους του κυβερνητικού συνασπισμού και θιασώτες του πρότζεκτ Σοσιαλδημοκράτες. Τώρα μπορεί να αφοσιωθεί στο κυβερνητικό του έργο.»
Τέλος η Frankfurter Rundschau εκτιμά ότι το μήνυμα του δημοψηφίσματος έχει θετικές και αρνητικές πτυχές: «Οι διαμαρτυρίες κατά της ‘Στουτγάρδης 21’ απέτυχαν, αλλά είχαν και κάποιες σημαντικές επιτυχίες. Διότι οι αντίπαλοι του έργου είχαν τη δύναμη να κινητοποιήσουν πολίτες για τα κοινά. Πρόκειται για τη δύναμη της αυτό-διόρθωσης που έχει η δημοκρατία. Έτσι στο εξής δεν πρόκειται να επαναληφθεί η απαράδεκτη τακτική επικοινωνίας με τους πολίτες που εφάρμοσε η τότε χριστιανοδημοκρατική τοπική κυβέρνηση στην υλοποίηση του έργου ‘Στουτγάρδη 21’.»