www.pontiki.gr

Roswell
Το Συμβάν του Ρόσγουελ αφορά την ανάκτηση υλικού κοντά στην περιοχή του Ρόσγουελ, Νέο Μεξικό, ΗΠΑ, την 7η Ιουλίου 1947 και έχει γίνει αντικείμενο έντονης φημολογίας και αμφισβήτησης. Υπάρχουν εντελώς διαφορετικές απόψεις για το τί πραγματικά συνέβη και θερμή διαμάχη για το ποιές αποδείξεις μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών αναφέρει ότι το αντικείμενο που ανέκτησε ήταν ένα υψίστης μυστικότητας ερευνητικό μπαλόνι το οποίο συνετρίβη.

Πολλοί υποστηρικτές των ΑΤΙΑ (Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα) ή UFO πιστεύουν ότι τα συντρίμμια ανήκαν σε εξωγήινο σκάφος που κατέπεσε στη περιοχή και ότι η ανάκτηση του σκάφους συγκαλύφθηκε από τον στρατό. Το περιστατικό έχει αναχθεί σε παγκοσμίως γνωστό και από τα πλέον δημοφιλή στη λαϊκή κουλτούρα και για κάποιους το Ρόσγουελ είναι συνώνυμο με τα ΑΤΙΑ. Θεωρείται ως ένα από τα πλέον διαφημισμένα περιστατικά ΑΤΙΑ.

Την 8η Ιουλίου 1947, η RAAF (Roswell Army Air Field) εξέδωσε δελτίο τύπου δηλώνοντας ότι προσωπικό του 509th Bomb Group ανέκτησε τα συντρίμμια ενός "ιπτάμενου δίσκου" σε ράντζο κοντά στο Ρόσγουελ, πυροδοτώντας το έντονο ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Αργότερα την ίδια μέρα, ο Στρατηγός διοικητής της Eighth Air Force δήλωσε ότι στην πραγματικότητα, ένα μετεωρολογικό μπαλόνι είχε ανακτηθεί από προσωπικό της RAAF και όχι "ιπτάμενος δίσκος". Ακολούθησε συνέντευξη τύπου, αναδεικνύοντας χαλάσματα φερόμενα ότι ανήκαν στο κατεστραμένο αντικείμενο, τα οποία έδειχναν να επαληθεύουν την περιγραφή του μετεωρολογικού μπαλονιού.

Η υπόθεση ξεχάστηκε γρήγορα και αγνοήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, ακόμα και από ερευνητές των ΑΤΙΑ, για περισσότερο από 30 χρόνια. Τότε, το 1978 ο ειδικός των ΑΤΙΑ, Stanton T. Friedman κάλεσε σε συνέντευξη τον Ταγματάρχη Jesse Marcel, ο οποίος είχε αναμειχθεί στην αρχική ανάκτηση των χαλασμάτων το 1947. Ο Marcel εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο στρατός είχε συγκαλύψει την ανάκτηση ενός εξωγήινου σκάφους. Η ιστορία του διαδόθηκε στους κύκλους των ΑΤΙΑ, προβαλόμενη σε ντοκιμαντέρ για ΑΤΙΑ εκείνης της εποχής. Τον Φεβρουάριο του 1980, η εφημερίδα The National Enquirer διεξήγαγε τη δική της συνέντευξη με τον Marcel, προσελκύοντας εθνική και παγκόσμια προσοχή για το συμβάν του Ρόσγουελ.

Επιπρόσθετες μαρτυρίες και αναφορές προέκυψαν κατά τα επόμενα χρόνια. Προστέθηκαν σημαντικές νέες λεπτομέρειες, ανάμεσα στις οποίες και ισχυρισμοί για μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση με σκοπό την ανάκτηση εξηγήινου σκάφους καθώς και εξωγήινων όντων, σε 11 τοποθεσίες συντριβής, καθώς και υποτιθέμενο εκφοβισμό μαρτύρων. Το 1989 ο πρώην εργολάβος κηδειών Glenn Dennis έφερε στην επιφάνεια λεπτομερή λογαριασμό, ισχυριζόμενος ότι αυτοψίες εξωγήινων όντων έλαβαν χώρα στη βάση του Ρόσγουελ.

Σε απάντηση στις παραπάνω αναφορές και μετά από ερωτήσεις του Κογκρέσου, το Κυβερνητικό Γραφείο Λογοδοσίας ξεκίνησε διερεύνηση και οδήγησε το Γραφείο της Γραμματείας Πολεμικής Αεροπορίας (SECAF) να διεξάγει εσωτερική έρευνα. Το αποτέλεσμα περιλήφθηκε σε δύο αναφορές. Η πρώτη, με χρονολογία έκδοσης 1995, κατέληγε ότι το ανακτηθέν το 1947 υλικό ήταν πιθανώς συντρίμμια ενός μυστικού κυβερνητικού προγράμματος με την ονομασία "Project Mogul".

Η δεύτερη αναφορά, με χρονολογία έκδοσης 1997, κατέληγε ότι οι αναφορές για περισυλλογή πτωμάτων εξωγήινων όντων πιθανώς προέρχονταν από ακουσίως ταραγμένες αναμνήσεις στρατιωτικών ατυχημάτων κατά τα οποία προσωπικό είχε τραυματιστεί ή σκοτωθεί και στην ανάκτηση ανθρωπόμωρφων ομοιομάτων κατά την διεξαγωγή στρατιωτικών προγραμμάτων όπως το πρόγραμμα "High Dive" το οποίο έλαβε χώρα την δεκαετία του '50 καθώς επίσης και σε φάρσες από διάφορους μάρτυρες και υποστηρικτές των ΑΤΙΑ.

Οι ψυχολογικές επιδράσεις από την πίεση χρόνου και της σύγχησης σχετικά με το πότε συνέβησαν τα γεγονότα δικαιλογούσε την διαφωνία με τις διερευνώμενες χρονολογίες. Αυτές οι αναφορές απορρίφθηκαν από τους υποστηρικτές των ΑΤΙΑ ως παραπληροφόρηση ή απλά ως αβάσιμες. Ωστόσο σημαντικός αριθμός ερευνητών των ΑΤΙΑ απέρριψαν την πιθανότητα το συμβάν να αφορά κάποιο εξωγήινο σκάφος.

Την 14η Ιουλίου 1947 ο William "Mac" Brazel πρόσεξε κάποια περίεργα χαλάσματα καθώς εργαζόταν στο ράντσο Foster όπου ήταν επιστάτης, περίπου 30 χιλιόμετρα βόρεια του Ρόσγουελ. Η παραπάνω ημερομηνία αποτελεί σημείο διαφωνίας ωστόστο επαναλαμβάνεται σε ορισμένες αναφορές και συγκεκριμένα σε τηλεγράφημα, που στάλθηκε λίγες ώρες αφού η υπόθεση ξεκίνησε, με παραλήπτη τον σερίφη George Wilcox (στον οποίο απευθύνθηκε ο Brazel αρχικά). Ωστόσο η αρχική αναφορά της RAAF ανέφερε ότι η εύρεση έγινε "κάποια στιγμή την περασμένη εβδομάδα" υπονοώντας ότι ο Brazel βρήκε τα χαλάσματα στις αρχές Ιουλίου. Ο Brazel είπε στην Roswell Daily Record ότι ο ίδιος και ο γιος του είδαν "μια μεγάλη περιοχή με λαμπερά συντρίμμια από λάστιχο, αλουμινόχαρτο, κάποιο είδος ανθεκτικού χαρτιού και βέργες". Δεν έδωσε σημασία αλλά επέστρεψε στις 4 Ιουλίου με τον γιο, την κόρη και την σύζυγό του για να μαζέψουν τα χαλάσματα. Την επόμενη μέρα, ο Brazel άκουσε τις αναφορές για "ιπτάμενους δίσκους" και αναρωτήθηκε αν αφορούσαν αυτό που ανακάληψε. Στις 7 Ιουλίου είδε τον σερίφη Wilcox και του "ψυθίρισε εμπιστευτικά" ότι μπορεί να έχει βρεί έναν ιπτάμενο δίσκο. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Wilcox είπε ότι ο Brazel ανέφερε την εύρεση του αντικειμένου στις 6 Ιουλίου.

Ο σερίφης Wilcox κάλεσε τη RAAF. Ο ταγματάρχης Jesse Marcel και "ένας άντρας με πολιτικά" συνόδευσαν τον Brazel πίσω στο ράντσο και συλλέχθηκαν περισσότερα κομμάτια από τα συντρίμμια. "Περάσαμε δύο ώρες το απόγευμα της Δευτέρας [7 Ιουλίου] ψάχνωντας για επιπλέον κομμάτια της μετεωρολογικής συσκευής" είπε ο Marcel. "Βρήκαμε μερικά ακόμα μπαλώματα αλουμινόχαρτου και λάστιχου". Στη συνέχεια προσπάθησαν να επανασυναρμολογήσουν το αντικείμενο αλλά ο Brazel είπε ότι δεν τα κατάφεραν. Ο Marcel πήρε τα χαλάσματα στην RAAF το επόμενο πρωί.
Όπως περιγράφει η Roswell Daily Record (έκδοση 9ης Ιουλίου 1947):
"Το μπαλόνι το οποίο ανύψωνε το αντικείμενο, εάν αυτό λειτουργούσε κατ' αυτόν τον τρόπο, πρέπει να ήταν 12 πόδια (3,65 μέτρα) μακρύ, υπολόγισε ο Brazel βασιζόμενος στο μέγεθος του δωματίου στο οποίο καθόταν. Το λάστιχο ήταν γκρίζο στο χρώμα του καπνού και διασκορπισμένο σε μία περιοχή με διάμετρο περίπου 200 γιάρδες (183 μέτρα). Όταν τα χαλάσματα μαζεύτηκαν, το αλουμινόχαρτο, το χαρτί, η ταινία και οι ράβδοι σχημάτισαν ένα δέμα μήκους 3 ποδιών (90 εκατοστών) και πάχους 7 ή 8 ιντσών (18 ή 20 εκατοστών), ενώ το λάστιχο σχημάτισε ένα δέμα μήκους 46 με 48 εκατοστών και πάχους 18 εκατοστών. Υπολόγισε ότι όλα τα συντρίμια ζύγιζαν συνολικά 5 λίβρες (2,25 κιλά). Δεν υπήρχε σημάδι κάποιου μετάλλου στην περιοχή το οποίο θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί ως μηχανή και κανένα ίχνος οποιουδήποτε είδους προπέλας. Ωστόσο ένα χάρτινο πτερύγιο ήταν κολλημένο σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτου. Δεν βρέθηκε κείμενο πουθενά επάνω στο όργανο, αν και υπήρχαν γράμματα σε κάποια κομμάτια. Σημαντική ποσότητα σελοφάν και κάποιας ταινίας με λουλούδια τυπωμένα στην επιφάνεια είχαν χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή. Επίσης, δεν βρέθηκαν νήματα ή καλώδια, αλλά υπήρχαν οπές στο χαρτί που υποδείκνυαν ότι κάποιου είδους σύνδεση είχε χρησιμοποιηθεί."

Τέλεξ σταλμένο σε γραφείο του FBI από το γραφείο τους στο Ντάλας του Τέξας, περιέχει μείζονος σημασίας κείμενο από την Eighth Air Force την 8η Ιουλίου:
"Ο ΔΙΣΚΟΣ ΕΧΕΙ ΣΧΗΜΑ ΕΞΑΓΩΝΟΥ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΤΑΝ ΑΠΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΜΕ ΚΑΛΩΔΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΕΙΧΕ ΔΙΑΜΕΤΡΟ ΠΕΡΙΠΟΥ 20 ΠΟΔΙΩΝ. Ο ΤΑΦΜΑΤΑΡΧΗΣ CURTAN ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΥΨΟΜΕΤΡΟΥ ΜΕ ΚΑΤΟΠΤΡΟ ΡΑΝΤΑΡ, ΑΛΛΑ Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ WRIGHT FIELD ΔΕΝ ΕΙΧΕ [ακατάληπτο κείμενο] ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ."