Φτάσαμε και πάλι στο παρά πέντε να συζητάμε για σωτηρία, παρά τις θυσίες του ελληνικού λαού. Εκτός από τους λανθασμένους χειρισμούς της κυβέρνησης, η τρόικα που μας έλεγχε τι έκανε για να προλάβει την καταστροφή;Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής, χαρακτηρίζονται από πολλούς ιστορικές. Όμως και αυτή η σύνοδος σημαδεύτηκε από το έντονο παρασκήνιο, τις "υπόγειες" διαβουλεύσεις και ενδεχομένως τις συμφωνίες με όρους.
Πολλά και έντονα τα ερωτήματα που προκύπτουν, δύσκολα όμως ν' απαντηθούν και κυρίως να δώσουν αυτό που λείπει όλο αυτό το διάστημα. Την ελπίδα.
Είναι προφανές καταρχήν ότι αφού φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε τώρα στις Βρυξέλλες όλα τα ενδεχόμενα, από την επιλεκτική χρεοκοπία έως και την απόλυτη, σημαίνει την αποτυχία και των δικών μας χειρισμών, αλλά κυρίως των ειδικών της τρόικας που τόσους μήνες ελέγχουν το έργο μας και την εξέλιξή μας.
Από τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι όλες οι θυσίες του λάου για να μην χρεοκοπήσουμε πήγαν χαμένες η αποτυχία γίνεται μεγαλύτερη.
Κι ακόμη κι αν πιστέψουμε ότι αυτό το σχέδιο είναι το καλύτερο απ' τα χειρότερα σενάρια που υπήρχαν, ποιος μπορεί να εγγυηθεί πλέον με σιγουριά για τη σταθερότητα στο τραπεζικό σύστημα; Δηλαδή, αν επιλεχθεί η χρεοκοπία ελεγχόμενη όπως θέλουν να την ονομάσουν, για πόσο θα είναι αυτή; Και θα μπορούμε να πηγαίνουμε στα ΑΤΜ όπως κάνουμε μέχρι τώρα να σηκώνουμε χρήματα; Και πόσα;
Ερωτήματα που έχει ο κάθε Έλληνας από τις "ριπές" των σεναρίων που δέχεται καθημερινά.
Η αλήθεια είναι βεβαία ότι με αυτή την απόφαση οι Ευρωπαίοι θέλησαν να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα στους οίκους αξιολόγησης ότι παραμένει δυνατή -η Ευρώπη- κι ότι είναι καιρός να συνέλθουν. Θα συμβεί όμως αυτό ή μετά από λίγο καιρό θα ακούμε πάλι για υποβαθμίσεις και ενδεχόμενα χρεοκοπίας.
Κι αν τελικά αυτό το σχέδιο σωτηρίας αποδώσει, ποιο θα είναι το αντίτιμο;