Ο Γιούργκεν Μάτες, από το Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας, υποστηρίζει πως οι αναπτυσσόμενες χώρες είναι πλουσιότερες από τις αναπτυγμένες και να πώς δικαιολογεί την άποψη του. Όταν μια χώρα θέλει να αγοράσει κάτι στις διεθνείς αγορές, θα πρέπει η οικονομική της επίδοση να υπολογίζεται σε ένα ενιαίο νόμισμα, συνήθως σε δολάρια. «Εάν όμως θέλω να διαπιστώσω πόσο υψηλό είναι το επίπεδο διαβίωσης των Κινέζων στην Κίνα θα το μετρήσω με γνώμονα τις κινέζικες τιμές. Και επειδή οι τιμές στην Κίνα είναι σχετικά χαμηλές σε διεθνή σύγκριση, αυτό σημαίνει ότι με ένα γουάν μπορεί κανείς να αγοράσει στην Κίνα περισσότερα πράγματα από ότι στη διεθνή αγορά». Με λίγα λόγια, καταλήγει ο κ. Μάτες, «με κριτήριο την αγοραστική δύναμη οι αναπτυσσόμενες χώρες είναι πλουσιότερες από ότι είναι με κριτήριο τις συναλλαγματικές ισοτιμίες».Το Πεκίνο δεν είναι ιδιαίτερα ευτυχές για τις προγνώσεις που θέλουν την Κίνα οικονομική υπερδύναμη. Και όχι μόνο. Η κινεζική ηγεσία απορρίπτει την μέθοδο μέτρησης της οικονομικής ισχύος με γνώμονα την«ισοτιμία της αγοραστικής δύναμης», θα πει ο οικονομολόγος Ζανγκ Χανλίν από το Ινστιτούτο Οικονομικών Μελετών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Και εδώ εντοπίζει την αντίφαση ο Γιούργκεν Μάτες.
Η Κίνα απορρίπτει την αγοραστική δύναμη ως κριτήριο μέτρησης της οικονομικής της επίδοσης, την χρησιμοποιεί ωστόσο ως επιχείρημα προκειμένου να αυξήσει την επιρροή της στους διεθνείς οργανισμούς.
Οι Γερμανοί οικονομολόγοι αμφισβητούν πάντως το εάν τελικά οι αριθμοί, ανεξαρτήτως με ποια μέθοδο προκύπτουν, επαρκούν για να θεμελιωθεί η άποψη ότι σε 5 χρόνια η Κίνα θα έχει πάρει κεφάλι από τις ΗΠΑ.