Σύμφωνα με πρόσφατες ειδήσεις, η γερμανική Deutsche Bank «αποσύρεται» με γρήγορους ρυθμούς από ομόλογα του δημοσίου της Ιταλίας και της Ισπανίας – όπως επίσης της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.Το σημαντικότερο όμως φαίνεται πως είναι η προσφάτως παρατηρούμενη, συνεχής και μεθοδική «επίθεση» στις τράπεζες της Ιταλίας (Bank run), από τις οποίες αποσύρονται μαζικά καταθέσεις, με προορισμό την Ελβετία – ένας από τους λόγους της μεγάλης ανόδου της ισοτιμίας του ελβετικού νομίσματος.
Ίσως οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εδώ ότι, μόνο από την Ιρλανδία έχουν «φυγαδευτεί» στο παρελθόν καταθέσεις άνω των 120 δις € - τις οποίες ουσιαστικά χρηματοδότησε (διευκόλυνε) το Ευρωσύστημα (ΕΚΤ). Κατά πολύ λιγότερες βέβαια από την Ελλάδα και την Πορτογαλία (σχεδόν μηδαμινές).
Το γεγονός αυτό (η άνοδος της ισοτιμίας λόγω των εισροών συναλλάγματος) ανησυχεί ιδιαίτερα την Ελβετία, οι εξαγωγές της οποίας περιορίζονται, πολλές εταιρείες της φεύγουν στο εξωτερικό (λόγω μειωμένου εργατικού κόστους), ενώ οι Πολίτες της ψωνίζουν «φθηνότερα» στις γειτονικές χώρες – οπότε μειώνεται συνεχώς ο τζίρος του ελβετικού λιανεμπορίου.
Επίσης ανησυχεί τη Γαλλία, αφού οι απαιτήσεις των τραπεζών της στην Ιταλία είναι της τάξης των 280 δις € (τέλη του 2010, σύμφωνα με την BIS). «Πάντοτε όταν οι γαλλικές τράπεζες αντιμετωπίζουν κινδύνους, ο Sarkozy εμφανίζεται στο Βερολίνο», αναφέρει γνωστός επενδυτής.
Τέλος, το θέμα του δανειακού ορίου των Η.Π.Α. δεν φαίνεται να είναι ένα «αθώο» πολιτικό παιχνίδι - ενώ αρκετοί επισημαίνουν ότι, η πραγματική αιτία δεν είναι αυτή που φαίνεται εξωτερικά. Ας μην ξεχνάμε δε ότι ο κυριότερος δανειστής των Η.Π.Α. δεν είναι η Κίνα ή η Ιαπωνία, αλλά η Fed.