Με ένα τεράστιο βήμα προς τα πίσω ισοδυναμεί το «πακέτο των 6 μέτρων» επί των οποίων κλήθηκαν να αποφασίσουν οι ευρωβουλευτές στη συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου. Σε αδρές γραμμές τα 6 σημεία, κάτω από τον γενικό (και παραπλανητικό) τίτλο της «οικονομικής διακυβέρνησης» συνιστούν την συνταγματική κατοχύρωση της αέναης λιτότητας. Ειδικότερα επαναφέρουν την ανάγκη δέσμευσης των μελών της ευρωζώνης στο στόχο του 3% και του 60% σε ό,τι αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος αντίστοιχα. Δεν αρκούνται μόνο όμως σε αυτήν την υπόδειξη, που δε συνιστά σε καμία περίπτωση κάτι το καινούριο. Τομή, αντίθετα, συνιστούν οι κυρώσεις που προβλέπονται για όποια κράτη-μέλη παραβιάζουν τον παραπάνω «χρυσό κανόνα» της ευρωπαϊκής λιτότητας, όπως επίσης κι ένα νέο σύστημα ψηφοφορίας που καθιστά απείρως δυσκολότερο, αν όχι απαγορευτικό, το ενδεχόμενο οι ίδιοι οι υπουργοί Οικονομικών να παρεμβάλλουν εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της οδηγίας. Κάτι που είχε συμβεί τόσο συχνά στο παρελθόν σε βαθμό ώστε η μη εφαρμογή του μέτρου να συνιστά τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Αυτό συνέβη για παράδειγμα το 2003 όταν η Γαλλία και η Γερμανία συμφώνησαν να ανασταλεί το μέτρο.Το σύνθημα, τώρα, της ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι: «Ξεχάστε αυτά που ξέρατε». Οι χώρες οι οποίες θα παραβιάζουν στο εξής τον κανόνα του «3%-60%» θα υποχρεώνονται να καταθέτουν σε τραπεζικό, μη τοκιζόμενο λογαριασμό ποσό που θα ισούται με το 0,2% του ΑΕΠ τους. Στην περίπτωση που δε θα επιστρέφουν εντός προβλεπομένου χρονικού διαστήματος στον «ορθό δημοσιονομικά δρόμο» το ποσό αυτό θα παρακρατείται. Τα προτεινόμενα μέτρα θα αρχίσουν σταδιακά να εφαρμόζονται από τον προσεχή Ιανουάριο, ενώ σε πλήρη εφαρμογή θα τεθούν το 2015.
Το «πακέτο των 6» είναι ανεφάρμοστο, ισοδυναμεί με ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της αρχής της αλληλεγγύης, παραβιάζει τα συντάγματα των κρατών-μελών και εγγυάται την πιο βαθιά ύφεση.
Το πόσο ανεδαφικές είναι οι προτάσεις ποινικοποίησης των υψηλών ελλειμμάτων και χρεών φαίνεται από το γεγονός ότι σήμερα 4 μόνο κράτη της ΕΕ –Λουξεμβούργο, Σουηδία, Φινλανδία και Εσθονία- πληρούν αυτούς τους όρους. Αν δηλαδή έπρεπε να «έπεφταν» από σήμερα τα πρόστιμα όλες σχεδόν οι χώρες της ευρωζώνης θα έπρεπε να τιμωρηθούν.
Το «πακέτο των 6» κατοχυρώνει επίσης τον πιο βαθύ ανταγωνισμό μεταξύ των κρατών-μελών της ευρωζώνης. Όποιοι πίστευαν πως η αρχή της αλληλεγγύης είναι γραμμένη στο γενετικό κώδικα της ΕΕ θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Στο εξής η μια χώρα θα γίνεται διώκτης και τιμωρός και όχι συμπαραστάτης και υποστηρικτής της άλλης.
Τα μέτρα της Κομισιόν κάνουν επίσης κουρελόχαρτο τα συντάγματα και την εσωτερική πολιτική ζωή κάθε κράτους-μέλους, καθώς απαγορεύεται επί ποινή εξοντωτικού οικονομικού προστίμου η άσκηση επεκτατικής οικονομικής πολιτικής. Κι αν κατά τη διάρκεια των εκλογών οι ψηφοφόροι έχουν άλλη γνώμη; Θα τιμωρηθούν γι’ αυτή τους την επιλογή;
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η οικονομική πολιτική που, αποδεδειγμένα, απέδωσε τα πιο θεαματικά αποτελέσματα με όρους οικονομικής μεγέθυνσης, δηλαδή ο Κεϋνσιανισμός όπως εφαρμόστηκε κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, πλέον συνιστά... ποινικό αδίκημα. Δίνει δε τη θέση του σε ένα μείγμα οικονομικής πολιτικής που το μόνο το οποίο εγγυάται είναι δραματική περικοπή των κοινωνικών δαπανών, συρρίκνωση σε βαθμό εξαφανίσεως του κράτους πρόνοιας και παραμονή της ανεργίας στα σημερινά, δυσθεώρητα επίπεδα λόγω πολύ χαμηλών ρυθμών ανάπτυξης του ΑΕΠ.
Το πακέτο των 6 μέτρων της Κομισιόν στήνει επομένως στα 6 μέτρα τις σπουδαιότερες κοινωνικές κατακτήσεις του ευρωπαϊκού πολιτισμού!