Καθημερινά αναρωτιόμαστε το γιατί οι πολιτικοί μας είναι τόσο άχρηστοι και δεν παίρνουν τα μέτρα που πρέπει ώστε να βγούμε από την κρίση, αλλά αντιθέτως μας βομβαρδίζουν με συνεχείς και ανελέητους φόρους. Η απάντηση είναι δυστυχώς πολύ απλή:
Είναι επειδή ακόμα εμείς ως κοινωνία δεν είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την αλλαγή που έχει ήδη επέλθει στην ζωή μας.
Η κοινωνία μας, ακόμα απορρίπτει κατά βάθος την ιδέα της μαζικής απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων ως λύση στο πρόβλημα των ψηλών εξόδων λειτουργίας του κράτους.
Μπορεί καθημερινά να ταλαιπωρούμαστε από το νωθρό τρόπο εργασίας τους,
Μπορεί να τα χάνουμε όταν ακούμε για τις προκλητικές αμοιβές και τα προνόμια τους,
Μπορεί να εκνευριζόμαστε όταν τους ακούμε να παραπονιούνται για την εργασιακή ανασφάλεια που τώρα νιώθουν για πρώτη φορά όταν εμείς ζούμε μια ζωή με αυτή, αλλά και πάλι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την πλύση εγκεφάλου που μας έχει κάνει το κομματικό κράτος τα τελευταία 30 χρόνια...
Όταν ακόμα τα τηλεοπτικά κανάλια, θεωρούν ότι αξίζει τον κόπο να βγάλουν στον αέρα κάποιο ρεπορτάζ για τους «καημένους» δημοσίους υπαλλήλους που θα βγουν στην εφεδρεία και:
Όταν ακόμα οι χαρακτηρισμοί σε όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα είναι συμπαθείς προς τους «δύστυχους» δημόσιους υπάλληλους που θα «βρεθούν στον δρόμο», τότε η κοινωνία μας έχει ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να καταλάβει και να αποδεχθεί την νέα πραγματικότητα.
Κανείς δεν έχει καταλάβει, ακόμα ότι όλοι οι μισθοί και όλες οι συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, πληρώνονται αυτή τη στιγμή από τους ξένους δανειστές μας, οπότε χωρίς τα δανεικά δεν υπάρχουν χρήματα για κανέναν και όχι απλά για μερικούς"έφεδρους" δημόσιους υπάλληλους.
Κανείς δεν έχει καταλάβει, ακόμα ότι για κάθε ένα δημόσιο υπάλληλο που διατηρεί την εργασία του, δύο εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα χάνουν την δουλειά τους!
Κανείς δεν έχει κατανοήσει, ακόμα ότι για κάθε μία σύνταξη δημόσιου υπαλλήλου κάτω των 65 ετών,χάνεται ένα αντίστοιχο επίδομα ανεργίας σε ένα νέο άνθρωπο!
Κανείς δεν έχει κατανοήσει, ότι πλέον για κάθε εκατό ευρώ που παίρνει ως αμοιβή ένας ιδιωτικός υπάλληλος αναγκάζεται να πληρώνει άλλα εβδομήντα πέντε ευρώ προς το δημόσιο με τα οποία συντηρούνται οι ορδές των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα!
Οι πολιτικοί μας λοιπόν το ξέρουν ότι ο μόνος τρόπος να μειωθούν πραγματικά οι δαπάνες του κράτους και να σωθεί η χώρα είναι η μαζική απόλυση δημοσίων υπαλλήλων.
Βλέπουν όμως ότι η κοινωνία μας δεν είναι ακόμα έτοιμη να δεχθεί αυτή την νέα πραγματικότητα και έτσι βρίσκουν την ευκαιρία και συνεχίζουν να προσπαθούν να αποφύγουν το αναπόφευκτο, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να κρατήσουν την επαφή με την πελατειακή τους βάση.