Μυστικά σχέδια χρεοκοπίας από την Ομάδα των Έξι

Μια νέα ομαδοποίηση κρατών στην ευρωζώνη, η Ομάδα των Έξι που διατηρούν το αξιοζήλευτο «τριπλό Α» στην πιστοληπτική τους αξιολόγηση (Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο) προκαλεί έντονες ανησυχίες στις πρωτεύουσες των υπερχρεωμένων χωρών, με πρώτη την Αθήνα, καθώς υπάρχουν πλέον σοβαρές ενδείξεις, ότι προχωρούν σε μυστικό σχεδιασμό για ελεγχόμενες χρεοκοπίες των αφερέγγυων κρατών μελών.

Μια πρώτη, αλλά σαφής ένδειξη αυτής της «ύποπτης» κινητικότητας ήταν η ξεχωριστή συνάντηση που είχαν πριν από την τελευταία συνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών του… G6. Όπως αναφέρουν κυβερνητικά στελέχη στην Αθήνα, στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης που ακολούθησε φάνηκε καθαρότερα από ποτέ ο συντονισμός του… νεοσύστατου G6, που με κοινή γραμμή μπλοκάρισαν τη λήψη αποφάσεων για την «τελική λύση» στην κρίση χρέους και μετέθεσαν τις συζητήσεις τον Μάρτιο.

Αμέσως μετά τη σύνοδο αυτή -και με τις αποφάσεις για ενίσχυση των κεφαλαίων και των λειτουργιών του Ευρωπαϊκού Ταμείου Οικονομικής Σταθερότητας να έχουν μπλοκαριστεί- δεν θεωρείται τυχαίο ότι άρχισαν καταιγιστικές «διαρροές» στα διεθνή μέσα, περί των σχεδίων ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας, που επεξεργάζονται οι τεχνοκράτες του Βερολίνου. Παρά τις διαψεύσεις από Γερμανούς αξιωματούχους, που εντάσσονται στο πλαίσιο της διπλωματικής ρουτίνας και δεν πρέπει να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη, ακολούθησαν οι δηλώσεις του νέου οικονομικού συμβούλου της Μέρκελ, Λαρς Φελντ, σε τρεις γερμανικές εφημερίδες.

Ο Φελντ ανέφερε ξεκάθαρα, ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει μόνη της, ότι θα χρειασθεί κάποιου είδους αναδιάρθρωση του χρέους και ότι η Γερμανία θα πρέπει να μετρήσει προσεκτικά τα κόστη και τους κινδύνους από τη διάσωση των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης, καθώς μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο το σχέδιο του Βερολίνου για μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος κοντά στο μηδέν μέχρι το 2016 και ήδη αυξάνεται το κόστος δανεισμού της χώρας.

Καθώς πλησιάζει η κρίσιμη διπλωματική αναμέτρηση του Μαρτίου, αρχίζει όλο και περισσότερο να αποκαλύπτεται η κοινή γραμμή του G6, που μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη για τα ελληνικά συμφέροντα, ανατρέποντας πλήρως τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης να αποφύγει την αναδιάρθρωση χρέους, με το σκληρό «πακέτο» μέτρων τριετούς διάρκειας του μνημονίου. Αντίθετα, η γραμμή του G6 οδηγεί σε λιτότητα χωρίς ημερομηνία λήξης, αλλά και σε ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας!

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι χώρες που με την υψηλή πιστοληπτική τους αξιολόγηση στηρίζουν τα προγράμματα διάσωσης των υπερχρεωμένων και ουσιαστικά καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό της κρίσης χρέους (έχοντας, βέβαια, αποσπάσει και τα μεγαλύτερα οφέλη από τη νομισματική ένωση), θα επιχειρήσουν ως το τέλος Μαρτίου να επιβάλλουν τη δική τους «συνταγή» εξόδου από την κρίση, αναπόσπαστο στοιχείο της οποίας θα είναι οι αναδιαρθρώσεις χρέους, με πρώτη υποψήφια την Ελλάδα.

Οι χώρες του νεόκοπου G6 φοβούνται, ότι αν δώσουν τώρα την έγκριση αύξησης (ακόμη και διπλασιασμού) των κονδυλίων που θα έχει στη διάθεσή του το EFSF για διασώσεις, χρηματοδοτική στήριξη χωρών και αγορές ομολόγων για «εκλογίκευση» των spread, θα καταλήξουν να χρηματοδοτούν με τις δικές τους εγγυήσεις χώρες που θα είναι αδύνατο στην πορεία να εξυπηρετήσουν ομαλά τα χρέη τους και θα οδηγηθούν σε κάποιας μορφής χρεοκοπία, μεταφέροντας τα βάρη στους πλούσιους της ευρωζώνης.

Αν βρισκόταν μόνο η Ελλάδα σε κίνδυνο χρεοκοπίας, ίσως τα πράγματα να ήταν ευκολότερα για το G6, αφού πρόκειται για μια μικρή χώρα, με χρέη που θα μπορούσαν να απορροφηθούν από τις πλουσιότερες χωρίς σοβαρούς κραδασμούς. Όμως, οι μελλοντικές διασώσεις και στηρίξεις μπορεί να χρειασθούν ακόμη και μεγάλες οικονομίες, όπως η ισπανική, και το G6 δεν φαίνεται διατεθειμένο να «βάλει πλάτη» για τόσο μεγάλα ποσά χρεών, χωρίς πρώτα να επιβάλει τους όρους του.

Σε αυτό το πλαίσιο, το τελευταίο σενάριο που κυκλοφορεί έντονα στους τραπεζικούς κύκλους, στο οποίο είχε αναφερθεί έμμεσα και ο κεντρικός τραπεζίτης της Αυστρίας, Νοβότνι, είναι να επιταχυνθεί από τον Μάρτιο η μετάβαση από τον προσωρινό μηχανισμό του EFSF στο μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, που επρόκειτο να λειτουργήσει από το 2013 και η λειτουργία του έχει συνδεθεί με τις γερμανικές ιδέες για ελεγχόμενες χρεοκοπίες.

Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, οι χώρες του G6 θα συναινέσουν στην παροχή εγγυήσεων δανεισμού μεγάλου ύψους, ώστε το «ταμείο» του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας να αποκτήσει επαρκή κεφάλαια ακόμη και για διασώσεις μεγάλων οικονομιών, αλλά ταυτόχρονα θα ζητήσουν «ανταλλάγματα» σε δύο πεδία:

- 1. Στην καθιέρωση αυστηρότατων κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας, που θα οδηγούν ουσιαστικά στην κατάργηση των δυνατοτήτων άσκησης εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής και στην επιβολή μακροχρόνιων και σκληρών προγραμμάτων λιτότητας στους «απείθαρχους».

- 2. Στην άμεση ενεργοποίηση του μηχανισμού ελεγχόμενων χρεοκοπιών, ώστε να αναδιαρθρωθούν πολύ γρήγορα τα χρέη όσων προβληματικών χωρών ενισχύονται από το μηχανισμό στήριξης και να μην υποχρεώνεται αυτός να χρηματοδοτεί χώρες που αργότερα θα χρεοκοπήσουν. Αυτό σημαίνει, ότι αντί να προχωρήσουν το 2013 τα αυστηρά τεστ φερεγγυότητας από την Κομισιόν και το ΔΝΤ, με βάση τα οποία θα κρίνεται ποιες χώρες θα προχωρούν σε αναδιάρθρωση χρέους, αυτό θα πρέπει να γίνει πολύ νωρίτερα, ίσως και μέσα στο 2012.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν δεν προχωρήσει αυτό το «προωθημένο» σενάριο «τελικής λύσης», γεγονός είναι ότι ο εμφανής πλέον συντονισμός των ισχυρότερων οικονομικά χωρών της ευρωζώνης και η διάθεσή τους να περιορίσουν όσο γίνεται το λογαριασμό που θα πρέπει να πληρώσουν για τη διάσωση του ευρώ οδηγεί σε μια διαπραγμάτευση τον Μάρτιο, που δεν θα φέρει «εύκολες» λύσεις για τις υπερχρεωμένες χώρες, με πρώτη την Ελλάδα. Η έξοδος από την κρίση χρέους θα είναι μια αργή και επώδυνη διαδικασία και είναι πλέον πολύ πιθανό ότι σε κάποιο στάδιο θα περιλαμβάνει μια «κεραυνοβόλα επιχείρηση» αναδιάρθρωσης χρέους, δηλαδή ακριβώς αυτό που η κυβέρνηση πασχίζει να αποφύγει μέσω της εφαρμογής του μνημονίου…