Όσο πιο γρήγορα γίνει η διάγνωση της λευχαιμίας, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες θεραπείας της, εκτιμούν ειδικοί. Τώρα σε δύσκολες περιπτώσεις λευχαιμίες η μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων είναι κοινή πρακτική. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο άρρωστος μυελός των οστών των ασθενών αντικαθίσταται με υγιή κύτταρα από συμβατούς δότες. Υπάρχει όμως ο κίνδυνος ο ασθενής να μην μπορεί να δεχτεί το μόσχευμα ομαλά, κάτι που αυξάνει τους κινδύνους πρόσθετων μολύνσεων. Για το λόγο αυτό οι ασθενείς με λευχαιμία πρέπει να κάνουν συχνά εμβόλια. Για ορισμένες περιπτώσεις όμως -π.χ. μολύνσεις από μύκητες ή έρπη- δεν υπάρχουν εμβόλια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ανοσοποιητικός μηχανισμός του ασθενή να χρειάζεται μήνες ή ακόμη και χρόνια για να αποκατασταθεί. Η πλειοψηφία των ασθενών εμφανίζει μολύνσεις μέσα στις πρώτες τέσσερεις εβδομάδες από τη μεταμόσχευση και άλλοι οι ασθενείς ενδέχεται να εμφανίσουν σοβαρές λοιμώξεις ακόμη μετά από χρόνια.Η νέα θεραπεία:
Στόχος της είναι οι ασθενείς να λαμβάνουν λειτουργικά Β λεμφοκύτταρα μέσω μεταμόσχευσης βλαστικών κυττάρων. Η ερευνητική ομάδα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να διαχωρίσει πειραματικά Β-λεμφοκύτταρα που απαιτούνται για θεραπευτικούς σκοπούς. Ειδικότερα οι ερευνητές έχουν αναπτύξει μία μέθοδο «καθαρισμού» των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που προέρχονται από το αίμα του δότη, στον ασθενή οργανισμό μετά τη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει έως και τέσσερεις μήνες μετά τη μεταμόσχευση
Η εν λόγω έρευνα βρίσκεται ακόμη στην αρχή, δηλαδή στη φάση των ελέγχων ασφαλείας και της σκοπιμότητας της μελέτης για την ιατρική πράξη. Στη μελέτη αυτή συνέβαλαν και δεκαπέντε ασθενείς με λευχαιμία.