Η εφημερίδα Financial Times Deutschland δημοσιεύει άρθρο με τίτλο «Αναγκαστική παύση για τη δημοκρατία» και υπότιτλο «Στην Πορτογαλία και στην Ελλάδα οι πολίτες δεν έχουν πλέον άλλη επιλογή – Η πολιτική χαράσσεται αλλού».Το άρθρο ξεκινά με τη χθεσινή δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντ. Σαμαρά ότι δεν συμφωνεί με τη «συνταγή» θεραπείας της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης, που «αποδείχθηκε εσφαλμένη» και τη συνακόλουθη άρνησή του να συναινέσει στο νέο πακέτο μέτρων λιτότητας.
Ο συντάκτης παρατηρεί: Ο Σαμαράς όμως έχει ένα μικρό πρόβλημα: Η ΕΕ και το ΔΝΤ μάλλον θα τον αναγκάσουν να υποστηρίξει την πολιτική της κυβέρνησης. Γιατί προϋπόθεση για τη συνέχιση εκταμίευσης της δανειακής βοήθειας της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι η διακομματική συναίνεση. Στην τελευταία σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ, όλοι συμφώνησαν ότι οι πολιτικές τύχες της χώρας εξαρτώνται κυρίως από τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου και τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας όμως διαρκεί μέχρι το 2015, άρα και πέρα από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Γι’ αυτό οι δανειστές θέλουν να διασφαλίσουν μακροπρόθεσμη συναίνεση.
Με άλλα λόγια, ο Σαμαράς μπορεί να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, αλλά δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει άλλη πολιτική. Τα βασικά στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού αποφασίζονται στις Βρυξέλλες, στη Φραγκφούρτη και στην Ουάσιγκτον. Το ίδιο περιορισμένη είναι η δημοκρατία και στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, που επίσης λαμβάνουν μεγάλα δάνεια.
Σε χώρες όπως η Ισπανία ή το Βέλγιο οι οίκοι αξιολόγησης, με τη συνεχή απειλή της υποτίμησης των κρατικών ομολόγων τους, φροντίζουν να ελαχιστοποιούν τα πολιτικά περιθώρια σε σχέση με όσα η αντιπολίτευση θέλει να λέει στους ψηφοφόρους της. Οι διεθνείς οργανισμοί επεμβαίνουν όλο και πιο «βαθιά σε εσωτερικές υποθέσεις των κρατών και παρακάμπτουν τη λογική της κρατικής κυριαρχίας», γράφει ο πολιτειολόγος Michael Zürn. Ειδικά στην Αθήνα, όπου γεννήθηκε για πρώτη φορά πριν από 2000 χρόνια η δημοκρατία, η αρχή της δημοκρατίας έχει παύσει να υφίσταται...
Αποφάσεις, για τις οποίες κανονικά η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση θα διαφωνούσαν έντονα, υπαγορεύονται πλέον από την τρόικα, δηλαδή τους εμπειρογνώμονες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.
Το μήνυμα των αγορών ήταν σαφές: Δεν επιτρέπεται να αλλάξει κάτι στην πολιτική λιτότητας των Σοσιαλιστών. Δεν είναι απορίας άξιο, λοιπόν, που το νέο ισπανικό κίνημα διαμαρτυρίας απαιτεί μια ριζικά νέα αρχή. Τα ελληνικά συνδικάτα προγραμματίζουν ήδη την επόμενη γενική απεργία. Αλλά δεν μπορεί κανείς απεργώντας να σταματήσει τη λειτουργία του Ταμείου διάσωσης και των χρηματαγορών.