Οι διεθνείς αγορές μετοχών κατέγραψαν τη δεύτερη ανοδική τους συνεδρίαση κατά τη διάρκεια της εβδομάδας αλλά αυτή τη φορά οι δείκτες αστάθειας κινήθηκαν ανοδικά αντί να υποχωρήσουν σε μία ένδειξη ότι η ανησυχία δεν αποκλιμακώνεται αλλά αυξάνεται. Τα μεγάλα κέρδη των βασικών δεικτών σε ΗΠΑ και Ευρώπη, τα οποία σε μερικές περιπτώσεις ξεπέρασαν το 4%, επισκιάστηκαν από την απαγόρευση των short πωλήσεων στη Γαλλία και την Ιταλία, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να σταματήσουν την κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών. Στην αγορά ομολόγων το επιτόκιο των 10ετών ομολόγων της Ιταλίας επέστρεψε στο 5% μετά την εντυπωσιακή παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας η οποία αγοράζοντας κρατικά ομόλογα της χώρας τη βοήθησε να ανασάνει χρηματοπιστωτικά αλλά όχι και χρηματιστηριακά.
Αυτό, γιατί το ιταλικό χρηματιστήριο έχει βουλιάξει καταγράφοντας μία δραματική πτώση η οποία του έχει κοστίσει σε από το Μάιο 250 δις δολάρια, δηλαδή το 1/3 της συνολικής κεφαλαιοποίησης του. Αυτό που αδυνατούν να κατανοήσουν οι πολιτικοί ιθύνοντες σχετικά με την κρίση είναι πως οι παρεμβάσεις όπως αυτή της ΕΚΤ ή αυτές της Γαλλίας και της Ιταλίας, οι οποίες έρχονται με καθυστέρηση και αφού πρώτα η βλάβη στην ψυχολογία των επενδυτών έχει συντελεστεί, δε μπορούν παρά να μπαλώσουν μία μόνο από τις τρύπες αφήνοντας τις υπόλοιπες ανοιχτές με αποτέλεσμα τα νερά που μπαίνουν στο 'πλοίο' να απειλούν να το βυθίσουν.
Έτσι, η αγορά κρατικών ομολόγων της Ιταλίας από την ΕΚΤ, που συνέβη αφού πρώτα η χώρα έφτασε αντιμέτωπη με επιτόκια πάνω από το 6%, πέτυχε μεν να προκαλέσει μείωση τους αλλά δεν απέτρεψε τη χρηματιστηριακή κατάρρευση της χώρας η οποία επιδεινώνει το πρόβλημα των ιταλικών τραπεζών και της ιταλικής οικονομίας κάνοντας τους επενδυτές να εμπιστεύονται ακόμη λιγότερο τα κρατικά ομόλογα και αυξάνοντας την ανάγκη για περαιτέρω παρεμβάσεις από την ΕΚΤ, οι οποίες και πάλι δε θα λύσουν το χρηματιστηριακό πρόβλημα δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο επιδείνωσης της κρίσης.
Στο ΧΑ, ο ΓΔ δε μπόρεσε να ακολουθήσει τους διεθνείς και έκλεισε με απώλειες 0,60% στις 976,17 μονάδες.
Σε γενικές γραμμές το μέγεθος του κραχ και τα μέτρα που λαμβάνονται θυμίζουν όλο και περισσότερο το 2008 και κάνουν το 2011 να μοιάζει ολοένα και πιο αβέβαιο.